Isla Paraiso

“M-mahimo ba, Rey,” nagkanayon si sister Veronica, nga putlon una nato ang atong panagsulti. Please...naglibog na ko karon. Wala na ako masayod kun unsay angay kong buhaton.” “Ayaw liboga ang imong hunahuna! Sinati mo na ang akong pagkatawo, sister Veronica,” matud ni Rey. “Suheto ka na kanako busa dili na angay nga tun-an mo pa ang akong kinaiya. Higugmaa ako, sister Veronica, sama sa paghigugma ko kanimo.”

“Please, Rey. Please...”

“I-I’m sorry. O-okey...nakasabot ko nimo. Ayaw kabalaka kun nahimo ko ang pag-antos sulod sa dugay’ng panahon, wala’y katarongan nga ako mosabot kanimo karon. Hatagan ko ikaw’g panahon sa paghunahuna. Apan manghinaot nako, sister Veronica, mga malipay ako sa makab-ot mong desisyon.”

Pagkilab sa pipila ka daklit, nananghid na si Rey kang sister Veronica. Ug migula ang lalaki sa pultahan sa kombento nga hinay ang mga lakang.

Si sister Veronica midiretso pagsulod sa iyang kuwarto. Mihigda siya. Ang iyang hunahuna giputos sa kalibog.

Nag-alindasay si sister Veronica sa iyang higdaanan. Buot na unta niyang isalindot sa iyang hunahuna si Rey apan dili siya makahimo. Ingon sa may talagsaong gahom nga mitukbil sa iyang balatian samtang namalandong sa gipamulong ni Rey sa ilang panagsulti kaganina. -- Sumpayan pa