Ang awit ni Luisita

Tungod sa nindot kaayo nga tingog ni Luisita miturok dayon sa kasingkasing ni Romulo ang usa ka hilom nga pagbati. Ug dihang iya kining gialimahan pag-ayo kining hilom niyang pagbati milipang kini ngadto sa usa ka tim-os nga gugma.

Apan ang nakapait lang kay may hinigugma na si Luisita. Ug nakaila siya niini. Usa ka ulitawo nga sama usab kaniya’g pangidaron nga ginganla’g Honorato nga taga sityo Bung-ang-Pangpang. Hinuon kun hitsura maoy hisgotan lupig niya si Honorato kay guwapo siya kay niini. Apan kun bahin sa pagpadayag lupig siya ni Honorato kay kada-gabii kining moanha sa ilang Luisita. Busa, nakahukom siyang mamisita sa dalaga matag gabii.

“Uy, kada-gabii na lagi kang moanhi dinhi sa amoa. Mulo,” ni Luisita nga nagpahiyom.

“Parehas mong Honorato. Karong taudtaod nia na ron to siya...”

“Mao ba. Husto gyud diay kining akong gibuhat nga moanhi ko’g sayo dinhi aron maunhan ko si Honorato,” pahiyom ni Romulo.

“Dili ka mahadlok nako, Mulo?”

“Ako mahadlok nimo, Luisita? Nganong mahadlok man ko? Na-na-nahigugma man gani ko nimo unya mahadlok na hinuon,” wala tuyoang nasulti ni Romulo ang iyang gibati nga dugay nang iyang giamuma sulod sa iyang kasingkasing ngadtong Luisita.

Duha na diay mong nahigugma nako, Mulo. Ikaw ug si Honorato,” ni Luisita nga seryoso ang tingog.

Unya nahilom si Luisita. Milaylay ug ang iyang paglaylay mihingkod ngadto sa usa ka awit ug ang iyang giawit nag-ulohan og “Pobreng Alindahaw” ug ginindotan pag-ayo si Romulo sa giawit ni Luisita labi na sa kanindot sa tingog niini.

Pagkahuma’g kanta ni Luisita kalit lang mibanos ang tingog sa wakwak nga didto magagikan sa may dakong punoan sa kamansi. Isog kaayo ang tingog sa wakwak.

“Uy, unsa ron? Mora’g tingog sa wakwak? Duna diay ungo dinhi sa ato, Luisita?” ni Romulo nga nahibulong.

“Oo. Daghan na kaayo ang mga ungo dinhi sa atong sityo, uy, Romulo. Aw, dili hinuon mangunay og silingan basta dili lang masakitan,” hinay ang tingog ni Luisita.

“Karong nagwakwak, kaila man ko niya si Honorato man ron. Da, nagselos nga nia ka namisita nako.”

“Ungo man sab ko, Romulo. Ako’y midawat sa kabilin nilang tatay ug nanay,” ug misugod na sab paglaylay si Luisita.

Ug samtang nag-awit si Luisita sa lain na pong ulohan sa kanta nga mao ang Matud Nila ug ingon sa gibatobalani si Romulo sa iyang gilingkoran tupad kang Luisita.

Ug wala na lang gani siya makapananghid sa dalaga nga mopauli na siya. Samtang didto na siya sa dakong dalan nga iyang gisubay paingon sa ilaha, nadungog pa niya ang lalim kaayo nga tingog ug awit ni Luisita ug sa hilom namulong si Romulo. “Wala  magbasol ni magmahay nga nahigugma ko nimo Luisita kay ang importante nako nga mahal ko ikaw ug ako ang pilion nimo namong duha ni Honorato nga nagkaribal sa imong gugma...”

Tuod, si Romulo gyud ang gipili ni Luisita nga kabahin na sa iyang kasingkasing ug pagmahal. Ug matag gabii, madungog ang duweto ni Romulo ug Luisita nga mag-awit sa mga karaang awit sa mga katigulangan. (Kataposan)