Diin ka man niadtong nag-ulan?

Niadtong Oktubre kanunay na lang nag-ulan tungod sa dautang panahon. Ang mga mag-uuma mangalipay kay makatanom na sila. Usa na niini si Manang Rosa. Nagpaabot siya nga moulan aron matanom na niya ang punoan sa kamunggay nga gisandig niya sa koral sa ilang balay.

“Matanom na gayud nako ang kamunggay nga akong gipagamot,” matud niya sa iyang kaugalingon. Itanom ko kini sa kilid sa koral nga semento sa atbang nga bakanteng lote sa balay.”

Nanahon na ang iyang gitanom nga kamunggay ug milambo. Apan usa ka buntag niana, namatikdan niya nga naupaw na ang kanhi daghan na nga palwa sa iyang kamunggay.

“Kinsa man kaha ang nanguha sa kamunggay” matud niya ngadto kang Isabel nga iyang anak.

“Walay lain Nay. Ang ato rang mga silingan. Giatol nga nakatulog ta,” matud ni Isabel. “Nganong gitanom man sad nimo sa daplin sa dalan, Nay.”

“Ako nang gitanom diha Day kay daghan man og yuta ug bakante man,” matud ni Manang Rosa. “Walay kaso kung kuhaon sa uban apan mananghid lang unta.”

Iyang gipanid-an kong kinsa gayud ang manguha sa iyang kamunggay. Usa ka buntag misayo siya og mata ug tuod man nasakpan niya ang tigkuha sa kamunggay. Nakita niya si Jenny ang ilang silingan.

“Hoy, ikaw man diay Jenny ang tigkuha sa akong kamunggay,” buyag ni Manang Rosa kang Jenny.

“Ikaw diay na Nang Rosa. Kaingon ko og walay tawo,” matud ni Jenny. “Mananghid unta ko nimo apan nagdali ko kay hapit na mobukal ang akong gituwa nga isda. Nagtoo ko nga natulog ka pa.”

“Pung-ola na lang nang dakong sanga,” matud ni Manang Rosa. “Imo na kana ug itanom. Diin ka man diay niadtong nag-ulan? Wala ka makatanom og kamunggay.” (Katapusan)