Mi Amori

Guillermo, andam ka ba nga modawat ni Sofia isip imong asawa sa kalipay ug kasakit, sa kaharuhay ug kalisod?” nangutana ang pari nga maoy nagmisa sa kasal.

“Oo, Padre andam,” walay duha-duhang nitubag ang pamanhunon.

“Ug ikaw Sofia, andam ka ba nga modawat ni Guillermo isip imong bana sa kalipay ug kasakit, sa kaharuhay ug kalisod?” ning higayon ang pangasaw-unon na usab ang gipangutana.

Ingon sa walay gana si Sofia. Huyhoy ang iyang abaga ug masuta nga gikan kining nagahilak tungod sa nanghubag niyang mga mata bisan pa man sa gitabong puting belo sa iyang nawong.

Inay nga motubag, nitutok na hinuon kini ngadto sa mga mata sa  pari ug inanay nga may midagayday na usab nga luha sa iyang aping.

Nabati sa pari ang kabug-at sa gipas-ang kasubo ni Sofia. Sanglit sama kaniya dili usab lalim ang mopahigayon sa misa sa kasal hilabi pa gayud nga ang iyang gikasal mao ang iyang hinigugma. Apan wala siya’y mahimo. Ug kinahanglan nilang magmalig-on aron ipadayon ug tapuson ang maong seremonyas.

“Sofia, andam ka ba nga modawat ni Guillermo?” nangutana na usab si Padre Julio.

Unya wala na kapugngi ang pagbakho sa pangasaw-unon sanglit wala siya’y igong katakos sa pagsanong niining pangutanaha. Tungod kay ang bugtong niyang gimahal mao man ang nangutana kaniya karon. Si  Padre Julio.

“Dili mahitabong magmalipayon ako Julio kung dili ikaw ang lalaki nga makauban sa tibuok kong kinabuhi,” hugtanong migakos si Sofia ngadto sa hinigugma, dihang tumong ug tuyo nilang mag-abot likod sa kumbento sa wala pa magsugod ang seremonyas  sa kasal.

“Usa na ako ka pari Sofia. Sakit man alang kanato ang tanan apan kinahanglan ato kining dawaton, tungod kay mao kini ang tawag kanako sa atong Ginoong Diyos. Busa ako siyang tubagon ug alagaran,” ni Padre Julio pa.

“Paita pud ani uy! Imo na gani akong gitalikdan, pugsanon pa gayud akong ipakasal nila mama ug papa sa lalaki nga bisag gamay wala ako’y gugma, aron lamang maimpas ang dako nilang utang niining tawhana,” ni Sofia samtang nagbakho.

“Ayaw hunahunaa nga gitalikdan ko ikaw Sofia, tungod kay bisag kanus-a dili ko kana mahimo. Ug kining akong pagkapari, mas mapadayag ko pa ang bug-os kong pagbati kanimo ug mas maalagaran ko ikaw isip minahal ko diha ni Jesukristo.

Ug kadtong tanang kalipay nga atong nasaw-an pagabalunon ko na lamang sa akong pagpangalagad sa espirituhanong katilingban. Busa tumani na lamang ang imong mga ginikanan sa ilang gusto kung kini ang mas makaayo alang kanila,” dugang pa ni Padre Julio.

“Kung mao man kana ang imong sugyot hukom, tuguti na lamang ako sa paglitok niining labing bug-at nga pulong sa katapusang higayon. Mi amori voi, Padre Julio...” nga sa ato pa “I love you Father Julio.”

Naputol ang mobu’ng paghanduraw ni Sofia dihang sa ikatulong higayon subling nangutana ang paring kanhi hinigugma.

“Sofia, dawaton mo ba si Guillermo isip imong kapikas sa kinabuhi?” pangutana ni Padre Julio.

Miginhawag lawom si Sofia. Naghinuktok sa makadiyot, apan inanay kining nipaduol sa iyang baba ngadto sa mikropono nga gigunitan sa sakristan.

“Julio, dili man kita ang magkadayon apan mahimong magtambayayong kita sa pag-alagad sa atong Ginoo.”

Unya kalit nga gihubo ni Sofia ang gisul-ob niyang belo. (Kataposan)