Iya karong nabatyagan nga inanay nang nawagtang ang gibati niyang kalagot ngadto kang Jeffrey. Kun nakahimo man og daotan si Jeffrey nga maoy hinungdan nga gigukod kini sa balaod, nagtuo si Danica nga dili pa gayod kini hingpit nga daotan tungod kay maantigo pa man kining morespeto sa usa ka babaye nga sama kaniya. Dili kini tantong salbahis.
Gipiyong na ni Danica ang iyang mga mata. Gusto na siyang matulog kay naikag na siyang namati sa hinagok ni Jeffrey didto sa tugkaran sa payag.
Pipila ka gutlo ang nakalabay, hingpit nga giganoy si Danica sa katulogon.
Pagkabuntag sayong namahaw sila si Danica ug Jeffrey. May sobra pa sa mga delatang pagkaon ug pan nga dala ni Jeffrey nga maoy ilang gipamahaw.
“Maayo ba ang imong pagkatulog kagabii?” Nangutana si Jeffrey kang Danica samtang sila nangaon.
“O-oo,” mubo niyang tubag.
Nagtug-an siya sa tinuod. Kay bisan tuod nga dugay siyang nahikatulog kagabii, diretso man usab ang iyang paghinanok sa dihang nakatulog na siya hangtod nga nabuntag.
“Ngano kahang may payag man dinhi, no?” Nakapangutana si Danica. “Pero wala may tawo nga nagpuyo?” -- Sumpayan pa