Gula 72
Daw giugbok si Annie sa iyang gibarogan. Wala siya makalihok. Mora siya’g gimulto pagkakita kang Edelmar. Nakalitan siya kay wala siya magpaabot sa paghitungha ni Edelmar sa ilang pinuy-anan.
“Unsa bay nahitabo nimo?” Sukit ni Edelmar nga nagpahiyom.” Ngano bang mora ka man og nakakita og abat?”
Wala motubag si Annie. Nabatyagan niya nga inanay’ng misurok ang iyang dugo samtang nagtan-aw kang Edelmar. Naglagot siyang nagtan-aw sa panagway niini.
Kalit niyang gilamba ang palid sa pultahan aron unta sirad-an si Edelmar didto sa gawas. Apan napugngan ni Edelmar ang palid sa pultahan ug nakasulod gayod kini. Midagan siya aron unta mosulod sa iyang kuwarto apan naggunitan ni Edelmar ang iyang bukton.
“Please, An,” hangyo ni Edelmar. “Magsulti ta. Ngano bang naingon ka man niini.”
“Pahawa sa akong atubangan,” gilabni ni Annie ang iyang bukton nga gigunitan ni Edelmar. “Di na ko gustong makakita sa imong nawong. Mabudhion kang dako!”
“Unsa ba kanang gipanulti mo? Pamatia una ko. Hatagi ko’g higayon nga makapasabot kanimo sa tanan.”
“Unsa pa bay angay kong pamation gikan kanimo? Ang imong mga bakak? Wa nay panahon, Ed. Gipul-an na ko sa imong mga pasalig. Bato na ang akong kasingkasing alang nimo tungod kay wa ka motuman sa atong gikasabotan.”
“Nasayop ka, An. Mao man gani hinungdan nga mibalik ko aron pagtuman sa atong gikasabotan.
“Uwahi na ang tanan, Ed, tungod kay may lain nang tag-iya ang akong kasingkasing. -- Sumpayan pa