Nakaadto kog probinsiya. Didto matulog sa balay sa akong amigo.Pagka kaadlawon, nakamata ko sa daguok sa akong tiyan. Kaaryahon na ang naa sa sulod. Namukaw ko sa higala: "Bay, hain ang inyong pansayan?"
"Hala, Bay, laktonon pa ra bag diyotay da gikan dinhi." Pahibalo niya nga nagmata na sab diay. "Maagwanta pa man kaha?"
"Aw, oo, kaya pa hinuon." Nako pa nga labihan gyong pugongpugong nga di maabli ang baba sa akong sampot. "Magdali lang ta, Bay."
Tuod man, misenyas siya nga mosunod lang ko niya. Wa mi magdalag plaslayit kay medyo hayag man ang bulan niadtong higayona. Apan nauna ba, nga naabot na man lang mig baybayon, wala man gihapon ko makakitag kasilyas. "Bay, layo pa ba ta?" Gikuhit ko siya.
"Nia na ta, Bay." Dali niyang tubag. "Naa ra, oh!" May gitudlo siya. "Mao nay among kasilyas."
Nakurat ko. Kay ang misugat sa akong panan-aw mao man ang kasisihan nga aduna nay ubay-ubay'ng anino nga namungko. Nag-istoryahanay pa samtang naglumbag utong. Baliwala ra nila ang among pagbutho. Unya usa kanila nangutana: "Unsa man, Bitoy, mangumpisal sab mo?"
"Kini rang akong kuyog, Nang Norma." Daling tubag sa akong amigo nga mikuhit nako. "Sige na, Bay, apil nag pungko nila aron ka mahuwasan! Ay'g kaulaw. Kay normal ra na namo dinhi. Pagbantay lang nga dili ka makatunob og mina, ha?" Sus, malasa. Nakayatak gyod ko. Haskang bahoa!
Daghan pang lungsod nga hangtod karon ang mga pobreng lumolupyo wala pay kasilyas. Hinaot pa unta nga kun si kinsa man ang mga nagpapiling kandidato ang modaog sa eleksiyon, kahatagan na nila’g sulbad kining problemaha, diin sa kadaghan nang Presidente sa Pilipinas ang milabay, wa gyod hatagi’g igong pagtagad. Please, iapil ni sa inyong proyekto. (Katapusan)