Walay kamatayon ang gugma

“May mahinungdanon kong tuyo nimo Jody,” maguwang lang sa hagawhaw ang tingog ni Randy.

“Nia ko aron pagpangayo sa imong pasaylo. Nakaamgo na ko sa sala nga akong nahimo. Gibasolan ko na ang tanan.”

“Maayo, Randy, kay nakaamgo ka na.”

“M-makapasaylo ka ba nako?”

“Nganong dili? Nakapasaylo man gani ang Ginoo, ako pa kaha? Ikahatag ko kanimo ang akong pasaylo. Ug hinaot nga magbag-o ka na sa hingpit sa imong kinabuhi.”

Nagtuo si Jody nga mao na kadto ang kataposang panagkita nila ni Randy. Apan nasayop diay siya. Kay nianang pagkasunod semana, nahibutho si Randy sa iyang pinuy-anan usa ka gabii niana. Nagahangyo kini nga ilang dugtongon ang nabugto nilang pagbinatiay.

“Kabaga gud nimo’g nawong!” Mibuto sa kasuko si Jody kay gihilasan siya sa gisulti sa lalaki kaniya.

“Pasayloa ko sa akong pagpangahas, Jody,” ni Randy pa. “Pero hatagi ko’g laing higayon.”

“Aron imo na sab kong tontohon?” Aron imo akong gamitong instrumento aron mahibalik kanimo ang nahanaw mong katigayonan sama sa gibuhat mo sa akong igsuon?

“U-unsay buot mong ipasabot?” -- Sumpayan pa