Si Agaw Fred ug ang mga kalabera

Buntag. Namintal 'mi si Agaw Fred sa balay-balay sa lubong sa among masigkaamahan. Bugnaw ang huros sa hangin nga nakapangimugkimog sa akong kaunoran.

"Gaw, wa ka tugnawa?" sukot ko sa sipat kong ig-agaw.

"Gitugnaw lagi, Gaw," daling tubag ni Agaw nga nagtakultakol ang baba.

"Kun mao, maghabol ta!"

"Suma'aaa!!! Sus kalalimmm!!!!"

Gibutang ko ang brutsa sa lata sa pintal ug mihugong ko paglakaw aron pagpalit og bino ug soft drink nga gitawag ni Agaw og habol sa tugnaw.

Sa akong paghibalik nga nagbitbit na sa ampay namong ilimnon wala na si Agaw Fred. Ako siyang gipangita ug didto ko mapalgi sa duas nga hiposanan sa mga bukog nga wala maalingahi pagpanghipos sa mga tagtungod. Nahinulong kini pagsid-ing sa daghang mga kalabera.

"Gaw, nganong gitutokan mo man pag-ayo kanang mga kalabera? sukna kong gisaog sa tumang kahibulong.

"Nadapit ang ako pagtagad, Gaw, sa ilang panagsama. Bisan giunsa ko sila’g suling wala gayo’y timaan kun kinsa kanila ang ambungan ug maanyag niadtong panahon nga sila pay mga buhi. Labaw pang way lama sa timailhan kun hain kanila ang mga adunahan ug halangdon sa ila kanhing paglawig sa lawod sa kinabuhi. Sa kahingpit sa ilang panagsama akong naamgohan nga ang kaanyag, kaambong, kaadunahan ug kahalangdon mga dayandayan lang diay sa kinabuhi ... mga hiyas nga lumalabay nga dili mabawon sa paulian tang lubnganan. Kini maoy takos nga palandongon, Gaw, sa mga natungdan. Dili angay nga manggaron ang maghingapin nga garbo sa mga nakahupot sa maong mga hiyas nga nakapahimo nilang bangis, mapahitas-on ug madaugdaugon. Gitisok sa Dios kanato ang pangisip ug kasingkasing aron kita mosabot ug mobati sa atong mga isigkaingon. Apan sagad sa mga maanyag ug ambungan, sa mga adunahan ug halangdon sagbot sa ilang pagtan-aw sa mga laksot og panagway ... basura sa ilang panud-ong ang mga kabus ug timawa hinungdan nga dili sila magpanuko sa pagdaugdaog hinikalimtan nga ang mga kabos ug timawa adunay balatian nga modugo kun samaran.

"Matag panahon sa Pasko, Gaw, ipakita kanato sa mga tinugyanan sa Dios ang larawan sa pagkatawo sa Manunubos sa mahimi nga pasungan sa mga baka. Diha sa maong larawan atong makita ang mahinangpong panag-abot sa mga Hari ug sa mga timawang manunugway. Kini nagpasabot sa sugo sa Manunubos nga ang mga adunahan ug halangdon kinahanglan nga makigdait ug makighiusa sa mga kabos ug timawa aron mohari sa kalibutan ang kalinaw ug kahusay. Apan kining tanan wala makapawong sa kabangis sa mga adunahan ug halangdon tang kaigsuonan hinungdan nga nagpuwaw ang kayugot sa mga dinaugdaog nga moulbo matag karon ug unya sa dakong kagubot nga mokalas og daghang kinabuhi. Ang sugo sa Dios sa paghigugmaay sa tanang katawhan nga gisumbingay sa mga gasang insenso, mira ug bulawan sa tulo ka mga hari ug sa piniling mga karnero sa mga manunugway naugdaw sa kahakog sa atong mga halangdon nga mao ray gimahal ang ilang kaugalingon ug mao ray gisimba ang ilang bahandi. (Kataposan)