Gula 105
Ang natigom kong gamay’ng kuwarta gikan sa makadiyot kong pagpanarbaho sa canton factory hapit ko na mahurot og gasto. Maulaw ug maikog man sab ko ni Lotis kun dili ko moabag paggasto sa among konsumo sa balay. Gilibre ra ba ko niya sa pagpapuyo.
Mao nga nagpadayon ko sa pagpangaplay og trabaho. Matag adlaw magsuroy ko aron sa pagpangita og kaaplayan. Kun makakita ko’g karatola nga may nagkinahanglan og trabahante, ako dayon kining aplayan. Ang problema kay mahagbong man gyud ko sa interview maong dili ko madawat. Suliran gyud nako ang akong kabugo, labina sa mathematics. (Hinuon, wala na may math sa interview sa panarbaho).
“Nangumosta ra ba siya nimo,” giingnan ko ni Lotis usa ka higayon niana samtang nanihapon mi.
“Kinsa?” Gisukit ko siya.
“Si Alva god. Nasayod man siyang mipuyo ka uban nako.”
“Wa na lang unta nimo siya sultihi. Di na ko gustong madugangan pa ang kagubot nga akong nahimo sa iyang pagpuyo uban sa akong ig-agaw.”
“Wa man sab ko nimo pinahi nga dili siya tug-anan.”
Nahilom ko.
“Abi mo,” ni Lotis pa. “Morag di gyud ko makatuo.”
“Nga unsa?” Nangayo ko’g katin-awan.
“Nga unayon mo’g samok ang kaminyoon sa imong ig-agaw.”
“Lotis...”
“Ayaw lang kalain, ha, Editha. Pero mao kana ang tinuod. Sa ako gong tan-aw nimo, mora man og dili ka makabali og hagdanan. Gani karon, mora ka gyud og korek.”
“Nganong nakasulti ka man niana?”
“Kay dili ka na man gustong magkagubot pa ang panimuyo nila ni Alva ug Josie nga imong ig-agaw. Husto baya nang imong desisyon. Kanindot man unta kun sa tibuok mong kinabuhi ingon niana kanunay ang ipakanaog mong hukom. Wa gyu’y gubot ang imong kinabuhi.”
“Tawo lang ko, Lotis. May kahuyang ko. Ug ang akong kahuyang mao ang unodnong kalipay. Ambot ba, uy. Tinuod man tingali ang giingon sa mga tawo nga nakaila nako didto sa Bicol nga usa ako ka sex maniac.”
Wala makatingog si Lotis. Igo lang siyang mitutok nako. -- Sumpayan pa