(Gula 130)
Mibiya dayon mi sa karaang balay nga nahimutang sa taliwala sa lasang. Igo lang ming nakagawas sa kasagbotan diin didto nag-urong ang sakyanan sa kapolisan, nakabati mi’g buto-buto sa mga armas didto sa unahan.
“Pagdali, Antigua,” mando ni Dirk sa kaubang polis. “Susihon ta kun unsay hinungdan sa mga buto-buto nga atong nabati.”
Abtik nga mipahimutang si PO1 Antigua sa lingkoranan atubangan sa manibela. Mipahimutang dayon mi si Dirk sa luyong lingkoranan. Gipadagan dayon ni Antigua ang sakyanan subay sa dalan-dalan nga agianan og karumata.
Wala pa gani usa ka kilometro ang nadagan sa among gisakyan, mihunong kini. Nakita ko ang daghang mga polis nga pulos armado. Nagbarog sila sa daplin sa dalan. Ang uban misum-ok sa kasagbotan, daw may gipangita.
Midali pagkanaog si Dirk ug si PO1 Antigua aron magsusi. Nagpabilin lang ko sa sakyanan ug namati sa ilang gipanagsultihan.
“Unsay nahitabo?” Si Dirk ang nangutana.
“Wala gyud mosurender si Bradley Bagutsay, Sir,” taho sa usa ka polis. “Misukol hinuon. Nakailog og armas sa usa nato ka kauban maong napugos mig pusil niya.”
“Hain man siya karon?” Sukit ni Dirk.
“Mao nay katingalahan kaayo, Sir,” matud sa laing polis. “Nakaseguro ming naigo siya sa among pagpusil. Apan sa among pagsusi, wala namo siya makita didto sa nahagbaan niya. Kalit lang siyang nahanaw. Mora’g may anting-anting siya, Sir.”
“Ayaw ninyo siya kompiyansai,” pahimangno ni Dirk. “Dili siya ordinaryong linalang sa pagkakaron. Gisudlan siya sa espiritung daotan.”
Nakugang ang mga polis sa gibutyag ni Dirk. Gipasabot sila ni Dirk sa tanang gisulti ni Prof. Feder Vercelli mahitungod kang Bradley. Ingon sa naglisod pagtuo ang mga polis. – Sumpayan pa