Misugwak ang kalipay sa akong dughan. Wala ko magdahom nga manawag si Julius nako. Tinukmod sa kahinam ug kahinangop, gitubag nako ang iyang tawag.
“Kumosta ka?” May kaligdong ang tingog ni Julius sa pikas tumoy sa linya.
“M-maayo man,” mubo kong tubag.
“Wa ba ko makatugaw nimo?”
“Wa man. Ikaw, kumosta ka man usab? Nganong karon ka lang manawag nako?”
“Okey ra ang akong kahimtang. Bisan busy ko kanunay sa trabaho apan natuman nako ang akong mga buluhaton tungod kay naa ka nga gihimo nakong inspirasyon. Kanunay kong naghunahuna nimo. Karon lang ko mikontak nimo kay dili ko gustong magsigeg samok nimo. Nasayod kong busy ka sab.”
“M-magkita ta, Julius.”
“Areglado? Kanus-a man?”
“Sa Domingo, mga 3PM. Sa KFC outlet sa SM. Okey?”
“Sige.”
Morag migaan ang akong dughan human sa panagsulti namo ni Julius sa cellphone. Natambalan gyud ang akong kamingaw niya. Hapsay ang akong pagkatulog niadtong gabhiona. Malinawon kaayo ang akong paghinanok.
Madasigon kong mihatag og lecture sa mga tinun-an sa grade one nianang pagka-ugma. Bisan unsay akong buhaton, dili mawala sa akong hunahuna si Julius. Naghinamhinam kong nagpaabot sa among panagkita sa umaabot nga Domingo.
Tuod man, nagkita gayod kami si Julius segun sa gikasabotan namong oras ug dapit. Nag-una na siya nako sulod sa outlet sa KFC. Miduol dayon ko sa iyang nahimutangan. Misugyot siyang mangaon una mi. Akoy iyang gipabuot kun unsay orderon namong mga pagkaon. Gitumanan ko siya sa iyang gusto. Human makaorder, nangaon dayon mi.
“May paglaom na ba ang akong gugma, Jomelle?” Misukna si Julius samtang nagpadayon kami sa pagpangaon.
Naglisod ko pagtubag sa iyang pangutana. -- Sumpayan pa