Ang kadagatan usa sa tinubdan sa pagkaon sa mga Filipino, apan sa pagdagan sa panahon nagkagamay na ang kuha sa mga mananagat ug gani maabot na sila sa lagyong mga dapit aron makakuha og isda nga maoy ilang panginabuhian.
Apan usa sa rason nganong nagkagamay ang kuha sa mga mananagat sa ilahang lokal nga kadagatan mao kining overfishing, unregulated ug unreported fishing.
Labaw sa tanan, giguba na ang mga bakhawan o mangrove forest diha sa mga baybayon.
Tungod sa pagkahanaw na sa ekta-ektaryang mga bakhawan, nawad-an sab og lugar nga maitlogan ang nagkalain-laing mga matang sa isda ug mga mananap sa dagat.
Sa nasud sa Australia ang mangrove forest didto giatiman og maayo maong abunda ilang kadagatan bisan sa mabaw nga bahin.
Apan dinhi sa Pilipinas, gipasagdan nalang ngadto sa mga lokal nga mananagat ang kapalaran sa mga bakhawan.
Sayop kini nga sistema, bisan nanginabuhi kining mga gagmay nga mananagat , kinahanglan nga kahibalo sab sila mo-amping sa ilang kadagatan.
Sa lungsod sa Cordova ug sa Dakbayan sa Lapu-Lapu adunay lapad nga bakhawan, apan makita nga nagkaanam na og kahanaw, kay gihinay-hinayan og kuha sa mga tawo ang punoan para gamiton sa ilang balay o mga fish pens.
Walay nakabadlong kanila o nakatudlo kanila kun unsa ka importante ang bakhawan sa ilang panginabuhi sa panagat.
Sumala pa sa report, niadtong 1918 ang Pilipinas adunay 450,000 ektaryang bakhawan, apan katunga nalang niini karon ang nabilin kay gipamutol ug gihimong mga fishponds ug gi reclaim.