Hinuon mao na man kini ang sagad nga kinaiya sa mga tawo, nga mahilig kaayo kita niana’ng ‘maniana habit’. Kana ba’ng dali ra malitok sa baba ang ‘unya na lang’. Nagkahulugan kini og paglangan sa panahon, nga imbis buhaton dayon karon, unyaon na lang hangtud mawad-an sa gana nga kini lihokon.
Sa pagpangandoy, kaylagi batan-on pa, mosamot nga moingon sab nga, sagdi lang kay naa pa’y taas nga panahon. Wa kuno’y kaso nga malangan total dali ra man agpason kun gustohon nga magdali. Mora sab og husto kun paminawon ang binilyako’ng pangatarungan, dili ba?
Sa mga nagtrabaho, sagad gawas sa mga kugihan, haskan pagkalangayan nga maayo kaayo’ng motimaan sa petsa sa kalendaryo. Nga moabtik lang sa adlaw nga tingsuweldo. Kaluoy baya nila kun kini mao’y ila’ng panglantaw sa kinabuhi. Di hinuon kita makahusga sa tawo sa angkonon niya’ng kapalaran.
Niani’ng pipila ka senaryo nga atong gihulagway, tingali malisud na ni mabag-o ang nakaugat nga mao’y atong naandan. Apan kun subsob lang tinguhaon ang kausaban, alang sa kaayohan sa kaugalingon, way imposible nga mahimo nato kini. Basi’g imo pa malangan ang kahigayonan sa pag-bag-o, di ka na unya kapugong sa pagdali nga inutilon sa kahitas-an ang kinabuhi mo.
Magma-inabtiko’ng di maglangan, nga kapahimuslan ang kahinam nga lumba sa mabuloko’ng kinabuhi. Kay ang katumbas ra ba sa paglangan, mao ang pagdali nga kuhaan ka’g kusog. Nga madali ang pag-abot sa utlanan, nga dili mo na makita pa ang paglaum nga mabuhi pa.
Ang paglangan o pagkatapolan, dili nato mabasol ang Dios sa atong kaalautan, kay siya Gamhanan nga andam man sa pagtabang dayon sa mga nanginahanglan sa maayo’ng kinabuhi, kun dili ka lang mahiligon sa paglangan.