Ang pag-ehersisyo maoy inadlaw natong tulomanon, nga dili angay paltahon o ebalewala. Kay alang kini sa pagbaton og maayong panglawas. Sa ingon, motunhay kanunay ang kadasig, nga way mopakgang nga kahasol sa umaabot. Kay ang panglawas ra ba ang puhonan sa atong paningkamot.
Sa anaa sa banikanhon o bukirang dapit, wala kaayo’y problema kay ang ilang panguma, mao nay magsilbing ehersisyo nila. Kana kun dili magtapol o magsige la’g katulog. Kay ang ehersisyo mao may pagpaugnat sa kalawasan. Sa taga-siyudad, puwede sad mag-ehersisyo bisan sa ilang mga trabaho.
Wala na kinahanglana nga mogahin ka pa’g laing oras para niini, kay pang –indibiduwal man kining pag-ehersisyo. Puwede ni bisa’g unsay gitrabaho mo. Ang ibutang lang sa isip nato, mao ang paagi nga ikaw maka-ehersisyo. Dilikado sa trabaho nga di maglihok nga mora’g estatuwa. Kuyaw ni sa lawas.
Kinahanglan kada oras sud sa 3mins, ikipat-kipat ang mata ug motan-aw sa layo. Ilingi, iduko, ihangad ang ulo. Ang tiil, palihok-lihokon ug nga batiis isikad ituyhad, nga malihok ang kalawasan.Mobarug, mulingkod, manighawak pabalikbalik iliwag, patuo ug pawala ang lawas, nga mora’g nagsayaw.
Kun dili mo palihukon ang kalawasan mo, madugayan, kalagmitan manakit ang lawas nga mag-agayay ka sa kasakit. Kini sintomas nga may bation nang sakit nga maghasol sa tibuok panahon, samtang kita buhi pa ning kalibutana. Busa estriktoha ang kaugalingon mo sa pagpatuman sa pag-ehersisyo.
Daku ni’g kapuslanan nga mapahimsog ang panglawas mo. Hatagi kini og prayoridad, nag-unsa ka man bisa’g asa, tinguhaa gyud nga maka-ehersisyo ka.