Ang batasan maoy kinaiya sa tawo, apan ang mga Cebuano naanad na kaayo niining termino nga “way batasan.â€
Kuwang baya kini kun buot hunahunaon apan magamit lamang kini kun ang tawo anaa na sa hilabihang kapungot mugna sa kinaiya nga iyang nakita sa iyang isigkatawo nga way respeto sa ubang tawo.
Kasagaran anha nimo kini makita sa mga politiko, nga sa dugay nang panahon nga mikandidato, gisuwayan sa pagpadaug sa mga tawo.
Dihang diha na sa puwesto, nakalimot na nga ang lugar nga iyang nahimutangan daghan kaayo og mga kalampusan nga nahimo ang iyang gipulihan, apan sa iyang paglingkod, iya kining nakalimtan. Gipaila niya sa katawhan ang iyang nahimo, nga mao pay pag-ingnon sa mga tigpaniid nga mikiat lang sa paggara-gara.
Apan nakalimtan niya kun kang kinsang mga proyekto ang iyang gilingkoran nga buhatan o opisina.
Busa angay siyang tawgon nga politikong way batasan, way respeto ug ambot kun angay pa ba siyang hatagan sa laing termino sa pangatungdanan.
Ngano ba diay mamatay ka ba kun imong daygon ang mga tawong nakatampo usab og kaayohan sa lugar nga imong gidumala karon?
Ang mga tawo nga magsud-ong kanimo makaingon, mura ka og nabag-ohan nga mura’g gutom ang tiyan.