Ganti sa mga luha

Tungod sa pagbuwag ni Amanda kaniya mibiya si Bado sa ilang dapit ug didto siya mahipadpad sa Mindanao. Didto naningkamot siya ug kay nahimo man siyang sulogoon sa usa ka datong insek nga si Mr. Ngo Siang iyang gitingob ang iyang kakugi sa mga kamot sa insek.

Human sa  daghang katuigan usa na ka malampusong tawo si Bado. Gihatagan man god siya’g puhunan sa iyang agalong insek ug kay maayo man niya kining pagkadala, maong milambo ug miasenso ang maong negosyo niya ug ning iyang kalamposan karon gusto na siyang mobalik sa ilang dapit nga mao ang lungsod sa Santa Filomena.

“Bado, wala ka ba mahibawo sa nahitabo ni Amanda?”

“Kay ngano man diay, Nay?” pagpakisayod si Bado. “Nayabag intawon,” ni nanay niya Paulina.

“Unsa to, Nay, nayabag? Ang buot mong ipasabot nalisoan sa maayong pangisip, Nay?” mitutok si Bado sa inahan. Miyango ang inahan.

“Unsa may hinungdan nga naingon man siya niini?” “Luoy kaayo siya, Bado. Usa kadto ka gabii may misaka sa ilang balay dihang siya rang usa. Unya, gilugos si Amanda ug maayo lang gani kay wala siya patya. Sukad adto adto na kini magyampungad sa bungtod.

Karon nia si Bado sa usa ka payag diin bilanggoa si Amanda kay gusto siyang motan-aw sa babaye iyang gimahal ug gipakamutya. “Kinsa ka,” Si Amanda nga ingon sa wala sa kaugalingon. “Si Bado, ako kini, si Bado, Amanda,” hinay niyang tubag.

Apan kalit lang mingaab sa paghilak si Amanda ug nagpanawag sa iyang ngalan ni Bado, niini pa, “Badoooo, Badoooo, hain ka na! Nganong imo kong gibiyaaaannnnn, hain ka naaa!! he, he, haaaa....! hu, hu, hu, hu,!!” Mao kini ang sitwasyon ni Amanda nga magpanawag sa ngalan ni Bado ug unya modayog katawa ug sundan kini niya’g hilak, bakho ug danguyngoy. Sa nakita ni Bado, nakahilak siya ug misugod na pod og dahili ang iyang mga luha. (Kataposan)