Iyo, pahawa na dinha sa among karenderiya kay mahadlok ang among kustomer!” ni Mauro nga nipatid sa makililimos.
“Tinuod kana, Iyo, kay nanimaho kang anso!” sagbat sa asawa nga si Linda. “Hala layas ayaw na pagbalik dili na mi gusto nga makakita nianang imong dagway!”
“Katig-a ba ninyo’g kasingkasing dili man mo maluoy sa gigutom ug giuhaw!” Matud sa makililimos dayong lakaw nga luhaan ang mga mata.
Unya gikasugat ni Banong, ang bugtong anak nga ulitawo sa magtiayon, nga ang makililimos nitulo ang mga luha gikan sa karenderiya. Didto padulong sa karaang kahoy nga dakit. Ug nakig-estorya sa iyang ginikanan.
“Pa, Ma, gikasugat nako ang makililimos nga nihilak!” ni Banong. “Inyo ba siyang gipasakitan?”
“Dili mi mo sugot, Banong nga ang pagkaon ug tubig pangayuon lang!” Hapit magkadungan sa pagsulti ang magtiayon. “Pa, Ma, supak ko sa inyong gibuhat kay wala mo masayod nga usa ka dili ordinaryong tawo ang makililimos nga nihatag kaninyo’g pagsulay!” ni Banong.
Pagkasunod adlaw nasunog ang ilang karenderiya. Unya gitaptan og sakit si Mauro nga nidako ang tiyan ug si Linda sanglahon na. Nagduda ang magtiayon nga ang naghimo sa trahedya sa sunog mao ang makililimos hasta sab sa ilang balatian.
Taudtaod niabot si Banong gikan sa ilang silingan aron mohulam og kuwarta. Apan wala gyuy nagpahulam. Ug nitulo ang iyang mga luha nga naluoy nga nagtan-aw sa iyang ginikanan. Ug naangin lang ang ulitawo sa pagka-mahitas-on nga gikan sa pagkapobre nga nahimong sapian ug wala na molingi sa pagkatimawa ang iyang ginikanan.
Wala paabota nitaas ang kilay ni Banong nga nitutok ni Mauro ug Linda kay gituboan og taas nga balhibo ang duha ingon sa aliwas silang sud-ongon.
“Pa, Ma, nakasabot nako kadtong makililimos nga inyong gidaugdaog mao ang nagmugna nga masunog ang atong karenderiya! Ni Banong. “Ug kining inyong tag-as nga mga balhibo nga sama sa aliwas nga tan-awon...mugna sab kini kaniya. Ug kamo gipaamgo sa hiwi nga binuhatan!” (Kataposan)