Gisera nako ang pultahan diha’ng nakabiya na si agaw Paulo. Giseguro nako’g lock ang seradora. Pagkahuman, misandig ko sa palid sa pultahan ug mihilak.
Maglisod ko pagdawat sa nahitabo nako. Tiaw ba nga kaugalingon ko’ng ig-agaw ang miunay og lugos nako? Ingon sa nahugno ang langit ug midat-og kanako.
Dili ko mapasaylo si Paulo sa iyang gibuhat nako. Karon pa lang namatikdan ko nga ang kasilag ko sa akong ig-agaw mikuyanap sa akong galamhan. Nawad-an na ko’g respeto niya tungod sa iyang gibuhat nako. Misantop sa akong hunahuna nga ipanimalos ko ang akong gidangatan. Panimaslan ko si Paulo. Panimalos! Oo, panimalos ang naghari sa akong galamhan.
Apan unsaon aron makapanimalos ko sa gibuhat ni Paulo nako? Ako siya’ng patyon? Nasayod ko’ng dakong sala ang pagkutlo og kinabuhi.
Dili ‘sab ko makahimo sa pagbuling-buling sa akong mga kamot sa dugo sa usa ka tawo. Mao nga naglibog ko’g maayo kun unsay angay ko’ng buhaton. Mibakho ko nga nahisagmuyo pag-ayo sa akong gidangatan.
Sakit kaayo alang nako ang gibuhat ni Paulo ngari nako. Bisan landong na lang sa katahap, wala g’yud ko magdahom nga makahimo siya pagbuong sa akong kadungganan.
Wala ko magtuo nga salbahis diay siya nga wala’y sama. Gitukob ko niya atubangan sa kamatuoran nga iya ko’ng ig-agaw. (Sumpayan)