Gula 135
Gibasa nako ang text ni James. Ang iyang mensahe nag-ingon nga nagpaabot na kuno siya nako sa iyang kuwarto. Iya na ko’ng paadtoon sa iyang lawak.
Nasuta ko nga dili gayud magpabalibad si James. Tumanan ko na lang siya sa iyang gusto. Total, nahinayak na man ko pagtahan kaniya sa akong bandera ug dili na ko makasibog sa amo na’ng nasugdan.
Naniid una ko sa pikas lawak. Gihinayan ko’g abli ang pultahan. Pagkatukas sa palid, gibalik ko kini’g tak-op. Miadto dayon ko sa lawak ni James.
Nagsiga pa ang suga sa kuwarto. Nanuktok ko sa pultahan. Naabli dayon kini ug iya kong gipasulod. Gitak-opan dayon niya ang pultahan ug gipalong ang suga.
“Ngitngit,” mireklamo ko kay kuwap ra kaayo ang kahayag sa lampshade nga nahimutang sa ulohan sa kama ni James.
“Sagdi lang gud,” niya pa. “Kagabii bitaw ngitngit man sab. Pero naka-score man lagi ta’g kaduha.”
Gikusnit nako ang kilid ni James. Miagik-ik siya sa akong gibuhat.
“Sugdan na nato ang sultada,” niya pa.
“Unsay sultada?” Misikmat ko. “Unsay pagtuo nimo, manok?” (Sumpayan)