“Mosugot ka ba, Jezebel, nga adto ka na lang mag-alagad sa among balay?” Sukna ni James.
“Mosugot ko,” dali kong hukom. “Mas maayo hinuon aron dili na ko magbudlay og pangita’g trabaho. Dili ra ba ko suheto dinhi sa siyudad.”
“Nalipay ko sa nakab-ot mong desisyon. Buyno, pangandam..iniggawas mo unya dinhi sa hospital, adto ka na mopauli sa balay.”
Mitingog ang cellphone ni James. Gidali niya kini’g hulbot gikan sa holster nga nagbitay sa iyang hawakan. Gitubag niya ang nanawag nga sa akong pagtuo ang iya kining inahan kay gisangpit man kini niya og “Mama”.
Taudtaod silang nagsultihanay sa cellphone. Igo lang kong nagpaminaw sa isulti ni James. Hangtod nga nakablitan ni James ang bahin kanako.
“May kuyog diay ko, Ma,” ni James pa, “inigpauli nako diha...Usa ka babaye...Yes...Naluoy ko niya, Mama, maong patrabahoon ta siya sa balay...Magsulti lang unya kita’g maayo kun mahiabot na mi diha. Bye, Ma.”
Gibalik ni James pagsulod ang iyang cellphone sa hoslter sa iyang hawakan.
“Tuod James, daghang salamat sa imong pagtabang nako, ha. Dako na gyud kaayo ko’g utang nimo.”
“Ayaw paghunahuna nga duna kay utang. Wa kay utang. Ang akong gihimo usa lang ka pagtabang. Wa ko magpaabot og bayad sa akong gihimo, Jezebel. -- Sumpayan pa