Isla Paraiso - Gula 105

“Daghang salamat, Rey, nga hisabtan mo ako,” ni sister Veronica pa. “Basta, ampingi ang hugot kong pagsalig sa imong kamatinud-anon.”

“Isaad ko, sister Veronica,” tubag ni Rey.

Ug natapos ang ilang panagsulti niadtong gabhiona nga puno sa kalipay ug kamaya. Managsama silang malipayon.

Sa dihang nakalakaw na si Rey, misulod na si sister Veronica sa iyang lawak. Milingkod sa ngilit sa iyang kama. Wala siya makasabot sa iyang kaugalingon karon. Ingon sa may talagsaong kaluag ug kagaan sa iyang kahiladman nga iyang nasinati.

Wala siya magmahay nga iyang gisugot si Rey. Wala siya magduhaduha sa kamatinud-anon niini kaniya. Apan may kabalaka nga misangkil sa iyang hunahuna. Nahadlok siya nga tingali’g sama da siya sa usa ka tawo nga misulbad sa usa ka suliran pinaagi sa pagsulod sa laing suliran sa iyang gibuhat karon.

Apan, bahala na. Mosugal siya kun gikinahanglan kun sugal man ang kinabuhi.

Unya, wala lang tuyoa, napantok ang panan-aw ni sister Veronica sa gamay’ng altar nga naabot sa gamay’ng kahayag sa lampshade. Kalit mikuba ang iyang dughan.

Daklit nga nahatalunong si sister Veronica. Gitutokan niya pag-ayo ang rebulto ni Jesus nga nagbitay sa krus nga gipahimutang sa altar. Unya, daw dihay lahing matang sa kusog nga mibitad kaniya pagluhod. -- Sumpayan pa

Show comments