Kaibigan (214)

“Dun tayo magpapa­gawa ng bahay kubo sa mataas na lugar na iyon, Lara. Kailangan mayroon tayong sisilungan dito ha­bang may ipinatatanim tayo,’’ sabi ni Dex habang nakaturo sa lugar.

“E di yung maayos na kubo na ang ipagawa natin para kung maisipan nating dito mag-overnight e di walang problema.’’

“Good idea.’’

“Kasi palagay ko e ma­tagal ang gagawin nating­ pagpapatanim dahil napa­kalawak ng lupang ito. Talagang uubos tayo nang maraming oras dito. Nga­yon kung mayroon tayong magandang pahingahan dito e walang problema.’’

“Tama ka, Lara! Mala­king bahay kubo na may apat o limang baytang ang hagdan para safe tayo. Kugon ang bubong para malamig. Kawayan ang sahig at mga dingding.’’

“Oo, maganda ang na­isip mo Dex. Di ba masarap humiga kapag kawayan ang sahig—tumatagos sa ilalim ang simoy ng hangin.’’

“Oo. Hindi na kailangan ang aircon. Natural ang flow ng hangin..’’

“Ang sarap siguro dito kapag summer ano Dex?’’

“Oo.’’

“Pero saan tayo kukuha ng tubig?’’

“Puwede tayong magpa­gawa ng jetmatic pump dito. Palagay ko mabilis lang ma­kakuha ng tubig.’’

“Hindi kaya tayo magka­problema sa tubig dito?’’

“Hindi.’’

Maya-maya, nagyaya si Dex na puntahan nila ni Lara ang pinakasulok na bahagi ng lupa.

“Puntahan natin yung nasa dulo nitong lupa. Ting­nan natin kung ano ang nababagay itanim dun. Pa­lagay ko bagay dun ang mangosteen at da­langhita.’’

“Halika, Dex.’’

Pinuntahan nila ang lugar.

Kakaunti ang nakatanim sa bahaging yun. Natatakpan ng mga bagin, kugon at iba pang damo ang lugar.

Nagulat si Dex nang bigla siyang mapatapak sa tubig. Bakit nagkaroon ng tubig? Hinawi niya ang mga damo.

Nagulat siya sapagkat parang may bukal ng tubig na walang tigil sa pagpuslit.

Tinawag niya ang asawa.

“Lara, halika sandal. Tingnan mo ito!’’ (Itutuloy)