Huling Eba sa Paraiso (158)

“Sorry Drew, hindi ako dapat nagtanong ng personal,’’ sabi ni Ma­rianne.

“Okey lang Marianne. Wala namang masama sa tanong mo. Wala ka dapat ipag-sorry.’’

Napangiti na lang si Marianne.

“Pero totoo na natakot na akong makipagrelasyon.’’

“Bakit, Drew?’’

“Nasaktan kasi ako. Ayaw ko nang maulit ‘yun kaya hindi ako nakikipagrelasyon. Saka na lang siguro.’’

“Paano ka nasaktan?’’

“Ipinagpalit ako sa iba.’’

Natigilan si Marianne. Na­­natiling nakatingin kay Drew. May nadaramang awa.

“Nakipag-boyfriend sa iba ang GF mo, Drew?’’

“Oo.’

“Anong dahilan?’’

‘‘Nagsawa na raw siya?’’

“Talaga? Meron bang ga­nun na nagsawa at biglang nakipag-boyfriend sa iba?’’

“Meron, Marianne—’yung girlfriend ko nga. Nagsawa sa akin, ha-ha-ha!’’

“Kailan nangyari ‘yun, Drew?’’

“Bago magpandemya?’’

“Dalawang taon na ang nakalilipas?’’

“Oo. Nang i-break niya ako, saka ko naisipang mag­negosyo ng pizza at burger, ayun nalugi naman. Nasundan na naman ang sakit na aking naramdaman. Lalong humapdi ang sugat.’’

“Kawawa ka naman pala, Drew.’’

“Masakit kasi sa akin, dahil ang tagal naming na­ging magkasintahan—nasa kolehiyo pa kami. Pero bago ‘yun, magkakilala na kami nung nasa ele­mentarya pa at high school. Noon pa ay itinutukso na kami sa isa’t isa. Hanggang nang nasa kolehiyo na e tinotoo ko na.’’

“Wow ang haba pala ta­laga ng romance n’yo. Ima­gine, mula elementary­, high school hanggang kole­hiyo.’’

“Ang tagal talaga, Ma­rianne. Tapos ay mawawala lamang pala ng ganun kadali.’’

“Masakit, Drew?’’

“Oo.’’

“May balita ka pa sa babaing ‘yun?’’

“Nasa U.S. na yata.’’

(Itutuloy)