Halimuyak ni Aya (400)

NANANAGINIP si Julia. Tinatawag si Sam! Paulit-ulit. Sinigurado niya kung tulog nga ba si Julia o baka umaarte lang. Pero talagang tulog. Pikit na pikit at tanging ang mga labi ang gumagalaw habang umuungol at sinasambit ang pangalan ni Sam.

Napangiti ang mahiwagang lalaki sa nangyayari. Parang kinakasihan siya ng grasya! Totoo nga yata ang kasabihan na, kapag daw umulan ay umaapaw. At sa nakikita niya ngayon, talagang aapaw ang kaligayahan. Paaapawin nilang dalawa ni Julia ang mga sandali. Ito na ang tamang pagkakataon!

Noon ay sa panaginip lang niya nakakaniig si Julia pero ngayon ay totoo na. Talaga ngang makinis si Julia. Alagang-alaga ang kutis nito. Wala siyang makitang peklat sa katawan. Perpektong-perpekto ang hubog ng baywang. Parang ginawa ng eskultor.

Muli ay pinakialaman na ng mahiwagang lalaki ang magaganda at mayayabang na “boobsie”. Hindi siya magsasawa.

Hanggang sa dumako ang malikot na kamay sa “hiyas” ni Julia. Hindi na makatiis ang mahiwagang lalaki. Noon pa, talagang pinapantasya na niya si Julia. At sino naman kayang lalaki ang hindi maaakit kay Julia. Bakla na lamang siguro ang hindi matutukso sa kagandahang nakalatag sa kanyang harapan.

Naglikot pa nang nag­likot ang kamay ng mahiwagang lalaki. Umungol pa si Julia. Hanggang sa hindi na niya mapigilan ang nadarama kay Julia.

Inalis na rin niya ang mga sagabal sa katawan. Pareho na silang hubad ni Julia.

Hinalikan niya sa labi si Julia. Mainit. Sa pagtataka niya, gumanti si Julia. Lalo pang naging mainit ang mga sumunod. Payag na payag si Julia!

Hanggang dumating na sila sa pinaka-sentro ng ritwal. Nakamit na rin niya. Napakaligaya niya!

Hanggang sa magmulat si Julia.

“George!”

(Itutuloy)

* * *

Binabati ng awtor  ang masugid na mambabasa ng nobelang ito na si Verbo Caniedo. Noon pa raw siya nagbabasa ng PSN.