“SA’N bang tirahan ng Carlo na ’yun, Cherry?” tanong ko pagkaraang mag-isip kung sasama o hindi sa sinasabing bertdeyan.
“Diyan lang sa may Jhocson malapit sa NU.”
“Baka magkalasingan nang todo roon, naku, ayaw ko nang malasing.”
“Ay ang gaga. Kung ayaw mong uminom e di huwag. Hindi ka naman pipilitin.”
“Kaso kapag nandoon na ikaw itong pumipilit sa akin. Alam mo namang mahina ako sa inuman.”
“Sasama ka ba o hindi?”
Nagtawa ako.
“Para kang nananakot?” sabi ko.
“Kasi ang dami mong ngakngak. Kung di ko pa alam na gusto mo na ring lumaklak.”
“Uy hindi ha!”
“Ano sama ka ba?”
“Sige na nga.”
“O yan ang gusto ko sa’yo. Mamaya raw alas singko tayo pupunta.”
“Sino bang mga bisita liban sa atin?”
“Hindi sinabi pero tayu-tayo lang daw.”
“Baka naman kung sinong mga suwangit ang bisita. Baka sa halip na sa alak ako masuka e sa mukha ng mga bisita ako mag-blow.”
“Ay ang sama mo, Maritess. Wag ganyan.”
Nagtawa na lang ako nang nagtawa.
Pasado alas singko nang umalis kami sa boarding house at nagtungo sa tirahan ni Carlo. Malapit lang daw sa may NU. Hindi sa eksaktong Jhocson St. kami nagtungo kundi sa Sor Petronila St. Mga 20 minutes lakarin mula sa aming tirahan sa Lardizabal.
Isang lumang aparment ang boarding house na iyon na nasa masikip na kalye ng Sor Petronila. Mas mataas sa kalsada ang kinatatayuan ng apartment. Siguro’y binabaha kaya tinaasan.
Nakaabang na pala si Carlo sa amin. Hindi pa kami kumakatok sa kalawanging gate ay lumabas na ito at sinalubong kami.
“Akala ko hindi kayo darating,” sabi ni Carlo.
“Puwede ba ‘yun. Di gineyera ako nitong si Maritess.”
Umingos ako.
“Ba’t ako? Ikaw itong atat e.”
Nagtawa naman si Carlo.
“Halina kayo sa loob.”
“May mga bisita na ba?”
“Wala pa. Kayo pa lang dalawa.”
“Me pagkain na?” tanong ni Cherry.
“Oo.”
“Okey yan. Gutom na kami ni Maritess.”
“Halina kayo,” ibinuka ni Carlo ang screen door at sumunod kami sa pagpasok. Medyo madilim sa loob.
(Itutuloy)