MATAGAL din ang pi nagtiis ko bago mangyari ang pagkakataong ito. Matagal na pinlano ang pagbabalik sa Pilipinas maisakatuparan lamang ang matinding pagnanasa. Hindi dapat masayang ang lahat.
Kahit sinong lalaking macho ay hindi maa aring matanggihan ang kagandahang nakalatag sa kama. Si Diana sa tingin ko ay higit pa sa isang Diyosa.
“Ano Ninong?” tanong ni Diana na nahalata yata ang pagmumuni ko. Naghi hintay na ang diyosa sa salakay ng hayop na gutom sa laman.
Uhaw si Diana. Unang sunggab ng hayop sa laman ay nag-alumpihit agad. Hindi malaman ang gagawin. Nayugyog ang kama sa kabila na matibay at matatag.
Paulit-ulit ang nang-yaring pagsunggab ng gutom na hayop sa la-man hanggang sa magmakaawa na.
“Sigeee naa Ninonggg,” sabi na tila musika na-man sa pandinig ko. Tila nga nagpapabata ang pagtikim sa “bata”. Sabagay hindi pa naman ako matanda. Mahigit pa lamang 50. Kalakasan pa.
Hindi ko na inisip ang nasa Riyadh. Bahala na siya roon. Basta ang mahalaga ay kapiling ko na ang matagal na pinapantasya. At alam ko, bago ako tumulak patungong Riyadh ay maraming beses kaming magkakasama ni Diana.
Nang matapos ang daluyong sa silid na iyon ay nakita ko ang matamis na ngiti ni Diana. Aywan ko kung ganoon ding ngiti ang namutawi sa kanya makalipas ang unang gabi nila ni Jigo.
“Matulis ka Ninong.”
“Sino naman ang hindi magiging matulis sa katulad mong kaakit-akit?”
Nagtawa si Diana. Mas maharot pa. Pagkatapos ay pinupog ako ng halik. Gigil pa.
(Itutuloy)