Ellang (137)
(Kasaysayan ni M.R.A. ng
“PASOK kayo! Pasok!” sabi ni Nanay Encar sa amin. Hindi nito inaalis ang pagkakayakap sa aking ina. Talagang matibay na matibay ang kanilang pagkakaibigan. Kahanga-hanga sapagkat mga 30 taon na o mahigit pa ang nakararaan mula ng huli silang magkita.
“Mabuti at alam mo pang puntahan itong Pambisan, Maring?”
“Siyempre naman hindi ko ito malilimutan, Encar.”
Pumasok kami sa main door ng bahay.
“Ang ganda ng bahay mo, Encar.”
“Katas ito ng kamatayan ng asawa ko.”
Hilakbot naman ako sa narinig.
“Nakakapanindig balahibo ka naman kung magsalita.”
“Totoo yan. Pero mamaya ko na ikukuwento. Magpapahanda muna ako ng pagkain at siguradong gutom na gutom na kayo.”
“Oo nga, Encar.”
“Ano ba ang gusto n’yong ulam?”
“Kahit na ano?”
“Tinolang native na manok at inihaw na hito, puwede na, Maring?”
“Ay Diyos ko pong tao ito at tinanong pa ako. Alam mo namang paborito ko ang tinolang native at hito. Di ba iyon ang madalas nating ulamin noon.”
“Sige sandali ha at uutusan kong humuli ng dumalagang manok itong aking mga bataan dito. Magpapaihaw na pati ako ng hito.”
Umalis si Aling Encar patungo sa gawing kusina. Naiwan kami ni Inay na pinagmamasdan ang mga nakakuwadrong larawan at nakasabit sa kulay kremang dingding. Sa isang kuwadro ay may katabing lalaki si Nanay Encar. Guwapo ang lalaki. Sa isa pang kuwadro ay nakasakay naman ang lalaki sa tila tanker at nakauniporme ng puti. Seaman ang lalaki. Ang isang kuwadro ay ang larawan ng pamilya. Pito ang anak, apat na lalaki at tatlong babae.
Nakita namin ni Inay ang pagpasok ni Nanay Encar.
“Nahuli na ang manok. Nagpasaing na rin ako ng dinorado para maging masarap ang lunch ninyo. Tapos ay nagpakuha na ako ng mura. Yung buko ng niyog ba, Maring. Di ba pa borito mo ang buko juice?”
“Oo, Encar. Hindi mo pa talaga nalilimutan ang mga paborito ko.”
“Teka nga pala, Maring, hindi mo pa naipakikilala ang kasama mo. Sino ba ire ha?”
“Anak ko siya, Encar — si Ellang.”
“Ay Diyos ko at anak pala e hindi man lamang pinakikilala sa akin. Kumusta ka Ellang,” bati sa akin at niyakap ako.
“Mabuti naman po Nanay Encar.”
Sinamantala ni Inay ang pagkakataon at sinabi na ang aming sadya kay Nanay Encar.
“Buntis si Ellang, Encar at hihilingin ko sana sa’yo na dito muna kaming mag-ina hanggang sa siya ay makapanganak.”
“Ay Diyos ko at iyon lamang pala. Dito kayo kahit kailan. Wala akong kasama rito dahil ang mga anak ko ay pawang nasa Maynila at ang iba ay nasa Australia.”
“Talaga Encar, tinatanggap mo kami rito?”
“Para ano pa ang pagkakaibigan natin?”
Napaiyak ako sa mga sinabi ni Nanay Encar. Mabuti siyang babae.
“Dito natin palalaki- hin ang iyong anak, Ellang. Mas tahimik dito sa Bgy. Pambisan.”
(Itutuloy)
- Latest
- Trending
