Ellang (80)

(Kasaysayan ni M.R.A. ng Riyadh, KSA)

MASIGLA ang kata­wan ko ng umaga ng Biyernes na iyon. Ma­aga akong gumi­sing (sabagay lagi naman dahil sa ma­raming gawaing ba­hay) at nag-ayos ng sarili para sa pagdalo ko sa ika­limang ani­bersaryo   ng church. Palibhasa nga’y ma­raming beses na hindi ako nakadalo kaya excited ako. “Uhaw na uhaw” ako sa mga sa­lita ng Di­-yos at ganoon din sa mga masasaga­nang pana­na­lita ng mga  pastor na kinabibila­ngan nina Bro. Ben.

Kagaya ng nakau­galian, naglakad muna ako ng may isang   kanto mula sa bahay at saka tumawag ng taksi. Ma­hirap nang may maka­kita at ma­sundan ako. Nagta­taka naman ako sa sarili ko kung bakit naging ganoon ka­tapang basta rin la­mang dadalo sa pag­titipon sa church. Si­guro’y ginagabayan  ako ng Diyos. Bihira marahil ang DH na ka­tu­lad ko na magaga­wang dumalo sa isang bahay na pagdarausan ng pag­titipong  may kinala­man sa reli­hiyon na ma­higpit na ipinag­babawal.

Nakarating ako nang ligtas sa bahay na    iyon sa may Shoula. Mara­mi nang tao sa loob. May mga mag-asawa, mag­pa­pa­milya at si­yempre may mga sing­le na tulad ko.

Narinig ko naman ang tugtog ng gitara     at awi­ting nakaka-bless. Iyon ang isa pa sa hi-na­hanap ko — ang ma­ka­rinig ng nakaka-inspired na awit.

“Salamat at naka­rating ka Sister,” sabi ni Sister Cynth sa akin.

“Oo nga po, Sister. Nagpapasalamat ako sa Diyos.”

“Halika rito sa loob at ipakikilala kita sa    mga bagong dalo.”

Pumasok kami sa malaking kuwarto. Si­guro ay may 15 o 20 ang lalaki at babae    na naroon.

Isa-isang ipinaki-lala sa akin ni Sister Cynth ang mga ba­gong dalo.

Isa sa mga lala­ king naroon ang titig na titig sa akin. Nang ipakilala ay nalaman kong siya si Rodolfo.

Hindi kaguwa­pu­han pero sa tipo ay mabait. Nakangiti  sa akin si Rodolfo kaya ginanti ko rin  ng ngiti. At madalas na ma­huli kong tu­mi­tingin sa akin. Kun­wari na­man ay hindi ko pansin.

(Itutuloy)