Ginadili ang pagdula’g kalayo

Niadtong gagmay pa kita’ng mga bata,

Sa atong panumduman lab-as pa.

Kanunay kitang pahimatngonan,

Kanila, atong mga katiguwangan.

Nga dili magdula-dula ug posporo,

Kay maoy mahimong sinugdanan sa kalayo.

Makaingon unya sa sunog nga dili kapugngan,

Kabalayan ug kabtangan, agiw ug abo ang sangputanan.

Daghan nang mga nabalita sa mantalaan,

Diin ato nalang masayran,

Dakong sunog ang miulbo ug miugdaw ug daghang kabalayan,

Kay adunay mga bata nga nagdulag posporo,gipasagdan.

Niining bulan sa Marso,

Gipahinumduman na usab kita, mga amiga ug amigo,

Nga padayon mag-igmat ug magmabinantayon,

Aron sa sunog mahalikay, dili kita mameligro.

Apan kun mga hamtong na gani ang magdula ug kalayo,

Aduna ba kaha’y sunog mga moulbo.

Hinunoa daghan ang mamahimong sangputanan, labing klaro,

Ug unsa kini…nahala kamo nala’y handuraw ug pag-igo. Dibuho ni Ramon Taguchi