Inggit

PAYO ng mga madre noong high school pa kami, ipagdasal daw namin ang mga taong naiinggit sa amin. Ipagdasal namin na tulungan sila ng Holy Spirit na matanggal sa kanilang kalooban ang “evil feeling”. Tumututol ang kalooban ko sa “heavenly advise” na ‘yun. Inggitera sila, magdusa kayo!  Kasama ng katotohanang ito, ang isa pa rin katotohanan na: You can’t please everybody.

Iba’t iba ang klase ng mga inggitera. May inggitera na pasimple lang. Hindi sila naninira pero gumagawa sila ng paraan para hindi ka makasali sa mga “activities” na puwede kang mag-“shine” at madaig mo siya. Kung kabilang kayo sa iisang grupo at nagkataong mas powerful sa iyo ang inggitera, iitsapuwera ka lagi niya para hindi ka makabida.

Ang isa pang klase ng inggitera ay ‘yung inggiterang “tanga”. Tanga, kasi hindi marunong magpasimple kagaya ng nauna kong inilarawan.  Gumagawa sila ng mga tsismis na ikakasira ng taong kinaiinggitan nila. Kumbaga, bukong-buko ang pagiging inggitera niya. Sa kaibuturan ng kanilang puso ay alam nilang mas mataas ang kinalalagyan ng kanilang kinaiinggitan kaysa kanila. Ang paninira lang ang alam nilang  makapagpapababa sa taong kinaiinggitan nila.

Sa opisina, sa school o kahit sa circle of relatives at in-laws, mapapansin mo na may isang taong hindi ka type kaibiganin. Day one pa lang ng inyong pagkikita ay may feeling kang hindi ka niya gusto. Matabang siyang makitungo sa iyo. Ayon sa aking nabasa, huwag mo nang tangkain pang alamin kung ano ang ikinaaayaw niya sa iyo, o tangkaing i-please siya, para tanggapin ka niya. Basta’t hayaan mo na lang na ganoon ang sitwasyon—ayaw niya sa iyo—e, di ayaw mo rin sa kanya, at ipagpatuloy mo lang ang iyong buhay. Natatandaan ko pa ang sinabi ng aking propesora: Huwag mo nang hangarin pa na magustuhan ka ng lahat ng tao dahil imposible ‘yun.