Bulaklak ng puso

Mutya sapul ng isilang ka’t masilayan

nagbago ang daigdig kong dati rati’y walang muwang

ang langit kong nooy laging may lambong ng kadiliman

nagliliwanag at wari bang ang langit ko ay nabuksan;

kapag ikaw ay naglaho sa puso ko’t gunamgunam

ang buhay ko sa daigdig wala na ring kabuluhan!

Mabango kang rosas na umusbong sa ubod ng puso

na biglang nagpabilis ng daloy ng aking dugo,

dahil sa’yo nagkabuhay ang damdaming dati’y bigo

at natutong mangundiman sa daidig ng parnaso

dahil sa’yo nagkapakpak sa pitak ng iyong puso!

Eden ka ng aking buhay na ang tanging minimithi

sa biyaya ng hardin mo ako sana’y makilimpi’t

makaniig ko ang buwan na pisngi mong tanging-tangi;

gigisingin kita mutya sa lambing ng mga hikbi

upang kahit papaano’y marinig mo ang pighati

at pangakong sa puso ko’y mamahalin kita lagi!