“Hindi ko alam na nakangiti pala ako, ha-ha-ha!’’ sabi ni Dax.
“Natatawa kasi ako sa iniisip ko,’’ sabi pang palusot ni Dax pero sa totoo ang naisip niya kaya natatawa ay ang pagpasok niya sa banyo habang naliligo si Hiyasmin.
“Ano ba ‘yung naiisip mo Sir Dax?’’
“’Yun ngang pinresenta kong trabaho, mali pala pero pinagpilitan kong tama,’’ palusot ni Dax.
“E ba’t nakangiti ka kanina?’’
“Hindi ko alam, ha-ha-ha!’’
“Inumin mo na ang kape mo at baka lumamig.’’
“Halika ka na. Kumain na tayo.”
Naupo si Hiyasmin sa tapat ni Dax.
Nagsimula silang kumain.
Nagtanong si Dax makaraang sumubo.
“E di pupunta ka pa sa school kahit ini-announced na ang mga honor students?’’
“Opo. May mga practice pa po kaming gagawin.’’
“Pero sure ka na wala ka nang babayaran? Baka meron pa e hindi ka makasama sa pagmamartsa, ha-ha-ha!’’
“Bayad na po lahat.”
“Kasi may pagkakataon na kung kailan malapit na ang pagmamartsa e meron pa palang babayaran.’’
“Wala na po—clear na po.’’
“Okey.’’
Kinabukasan, nagpaalam si Hiyasmin na gagabihin sa pag-uwi dahil may praktis ang mga ga-graduates.
“Hindi ko alam kung anong oras ako makakauwi.’’
“Gusto mo sunduin kita?”
(Itutuloy)