Kapag naiisip panahong lumipas
pawang kasiyahan aking namamalas;
Noon ang pag-ibig – magulang at anak
ay lantay na ginto ang nakakatulad!
Subali’t sa ngayo’y masdan ang paligid
masasamang bisyo tanging namamasid;
Saan man naroon ang puso at isip –
masamang hangarin hindi nawawaglit!
Tingnan mo na lamang dalaga’t binata
wala nang matapat sa pangako’t sumpa;
Lalaking nagmahal ay kumakaliwa
at itong babae hangad ay sagana!
Ang mga lalaking noo’y nagmamahal
matapat sa sumpang kanyang binitiwan;
Hindi alintana maging kamatayan
nagiging bayani sa harap ng bayan!
Kaya ang lumipas magandang isipin
at sana’y magbalik suyuang magiliw;
Binitiwang “oo†ng mutyang mahinhin
dala niya nito hanggang sa malibing!