Manang Rose (266)
“Alam mo Rose nung nasa Saudi ako, nagpagawa ako ng oil painting mo,’’ sabi ni Rene habang namamasyal sila sa kakahuyan. Malilim at masarap ang hangin.
“Talaga? Mabuti at may picture pa ako sa’yo?
“Oo naman. Nasa akin ang kauna-unahang picture na binigay mo sa akin nung sagutin mo ako.
“Naku, baka pangit ako sa picure na yun?’’
“Ang ganda mo nga! Batambata at inosente, ha-ha-ha!’’
Kinurot ni Rose si Rene sa tagiliran. Napapitlag si Rene at nagtawanan sila.
“E nasaan ang painting?’’
“Nasa bahay ko sa Sampaloc.”
“Gaano kalaki ang painting?’’
“Malaki. Half body.’’
“Gusto kong makita yun.’’
“Hayaan mo at dadalhin kita sa bahay ko na magiging bahay mo na rin.”
“Magkano ang bayad mo sa painter?’’
“Kaibigan ko ang painter kaya hindi na ako tinaga.’’
“Bakit mo naman naisipang ipagpagawa ako ng painting?’’
“Masyado akong nangulila sa’yo. Kapag nahohomsik ako sa Saudi, tinititigan ko ang painting mo.’’
“Alis ang lungkot mo ganun?”
“Oo.’’
Hinalikan ni Rose sa pisngi si Rene.
“Sa lips mo ako halikan, he-he-he!’’
“Saka na, ha-sha-ha!’’
“Ang daya!’’
Nang mapagod sa paglalakad, ipinasya nilang magbalik na sa kinaroroonan nina Eliz na noon ay tapos na sa pamimitas ng mga prutas.
Maya-maya pa, umuwi na sila.
Kinabukasan, may sinabi si Rose kina Eliz.
“Hindi na ako sasama sa inyo sa pagluwas sa Maynila.”
Nagulat si Eliz.
“Bakit Manang?”
(Itutuloy)
- Latest
