Ang yaya at aso

Sa ngayo’y wala pang maisip na tula

Kung kaya sa langit napapatingala;

Ang puso ko’t diwa ay nakatunganga

Wala ring maisip na gagawing paksa!

Sa munting bintana ay aking namasdan

Ang maraming tao na naglalakaran;

Sila’y mga mutyang katulong sa bahay

At nag-aalaga mga kamusmusan!

Okey lamang naman pero ang di wasto

Sa paglakad nila ay may hilang aso;

Itong mga aso ay di-asikaso –

Umiihi’t tumatae sa kalyeng semento!

Gawain ng aso’y hindi alintana

Ni walang pandakot itong mga yaya;

Ang sistemang ito ay araw-araw na

Tapat ng bahay ko ay namamaho na!