Back to basic

Daghang mga organisasyon nga naumol karong mga panahona. Daghan na pud ang mga tawo nga nangangkon nga duna siyay mga gasa gikan sa kahitas-an ug nisulbong na pud ang mga kwestiyonable nga matang sa mga balansayon bisan gani diha mismo sa mga hawanang sagrado.

Daghan ang gipang-usab ug daghan ang gipang introduce apan kining mga butanga imbis magdala og kahapsay, nagdala naman hinuon og kalibog. Ang tawo maoy nagbuot sa iyang kaugalingon ug dili na ang Dios. Sa ngalan sa Dios daghan usab ang nipahimulos sa ilang isig ka ingon.

Nunot niini, daghan usab ang nipasupot sa ilang persona nga agenda tungod ug alang sa ilang gitinguhang kausaban alang sa katilingban nga bugtong pipila ang nigambalay lamang. Bisan gani ang matam-is nga panaad sa mga anaa sa pangagamhanan ang dili naman kasaligan.

Mobalik kita sa sukaranan. Sa atong pagtuo mahinungdanon nga mobalik kita sa Kalbaryo sa Krus. Dili tungod kay buot kita nga sakiton ug mag-antos sa tanang panahon apan ang pulong sakripisyo dili ikalimod kabahin gyud kanila nga nahigugma. Atong hinumdoman kining mosunod:

1. Anaa ang pag-antos.

2. Ang pag-antos dunay hinungdanan

3. Ang pag-antos mahimong mabuntog

4. Ang pagbuntog niini mahimo lamang kun magpuyo kita sa kinabuhi sa balanse. Walay sobra, walay kulang.

Paigo naman unta ang Dios apan ang tawo buot makigtupong sa Dios. Paigo naman unta ang malipayong kinabuhi apan daghan ang nihimo niining komplikado. Sa atong panaw wala kitay igong padulngan kun dili kita maantigong mobalik lantaw sa atong gigikanan.