Hawa sa landong nga Diosnon

Ning panahon sa dakong kalisdanan atong nakita nga daw nagkalayo ang atong kaugalingon sa landong nga Diosnon.

Naghinobra ang atong pagsalig sa atong kaugalingon. Dako kaayo ang atong pagsalig sa atong katakus, sa bisan unsa nga atong nahuptan ug sa gahum nga atong naangkon.

Ang bisan unsang Diosnon mahimong kasilagan. Ang bisan unsang tinuod mahimong himoong usa ka bakak.

Daghan ang buot mopuyo sa bakak kini tungod kay maayo sa ilang paminaw, makagaan sa ilang pagbati ug makatabang dako uyamot sa ilang sayop nga panlantaw sa ilang kaugalingon.

Daghan ang buot mosubay sa dalan nga mangitngit kay alang nila kini  mao man ang ilang kinabuhi ug at home sila niini.

Moabot ang higayon diin mahimugso ang laing matang sa pagtuo nga mahimong magpakaaron-ingnon nga sinugo sa Dios. Puno sa kadautan ang iyang pagtutok ug ang matam-is nga mga pahiyom usa diay ka malinglahong paglaglag sa mga pinili sa Dios.

Ug si bisan kinsa nga nagtinguha nga mamahimong matinud-anon sa Pagtuo mahimong mahiagom sa tumang pagpanglutos.

Dunay mga butang nga gilatid ang Dios alang sa han-ay sa uniberso apan ang tawo mismo ang buot mohimo sa iyang kaugalingong han-ay bisan pa man kun kini dakong supak sa kabubut-ong Diosnon. Ang Dios nagpakatawo aron mahaduol Kanako apan kitang mga tawo nagtinguha man nga mamahimong mahisama sa Dios. Nagtuo  man gud ta nga kita mga Dios.

Nagsaulog ang kadaghanan sa gipakitang taras nga mahigugmaon ning maong magbal antay apan sa iyang kahiladman ug tinguha sa kahisusahan anaa ba kaha ang panalangin nga iya sa Dios?