Nasubhan ang kainit

Ang kinabuhi tugob sa kulbahinam, ilabina kun kini buot pa nato kab-uton, daw ang kainit hilabihang nag-uros-uros sa galamhan. Gusto nga kun mahimo pa lang, ang unsa mang anaa sa hunahuna, lakturon ang pag-angkon. Maayo man sad ni nga may kainit kang himoon ang tanan, gumikan kay may nakapadasig kanimo nga malaumon nga ikaw makahimo gayud niini.

Apan magplano ka una pag-ayo, nga basin sagunson nga muabot kanunay ang demalas, masubhan ang kainit nga mosangput na hinoon nga ikaw magkabugnaw sa imong mga tinguha. Nga unta anaa na ikaw sa sunod mong pagtikang sa unahan ang imong kadaugan. Anugon ang makapasong kainit sa kahiladman, nga imong gipuhunanan og pag-antus aron sa daklit ikaw maluya. Ayaw katagam kay kinutuban na unta kadto sa imong pagsulay. Dili ka padala sa garbo o kasakit, magmaisogon nga makabaton ka pagbalik sa kusog nga maoy mopalahutay nimo. Tungod sa nasinati mong grabeng kahapdos nga kapakyasan, makaseguro kana sa kalampusan. Kay anaa pa kanimo ang paglaum, nga mabinantayon nga dili na masubli kadtong kainit nga nasubhan.

Kun dili, labi pa natong dublehon ang kalig-on sa kaugalingon. Abtik ug alisto sa pagsulay nga di ikaw masukamod ug ihunlak ngadto sa kaparotan. Dugangi ang pagmalasakit, ayaw lantawa ang unahan nga puno sa mga babag. Maoy sud-onga, ang mga tukmang tunob paingon sa imong padulngan.

Samtang may kusog, kainit, kamainantuson, pailob ug pagsalig sa atong Magbubuhat, nga maoy gigikanan sa tanan natong kinahanglanon sa kinabuhi. Busa mag-ampo kita, mapainubsanong dawaton ang unsa may itugot kanato.