Ngano kita gipakatawo

Adunay plano ang Dios kun ngano kita iyang gipakatawo ning kalibutana. Usa sa mga hinungdan niini mao ang pagkahiamgo, nga sa unang adlaw sa kahayag, mabatyagan nato ang kainit nga maoy timailhan nga kita may kinabuhi. Tilimad-on kini nga sa sinugdanan, giandam kita nga maka-antos sa pakigbugno sa kinabuhi, nga lunlon sa kasakit. Dili gyud kita makalikay niini.

Ang laing katarungan, mao nga kita himuong inspirasyon sa ginikanan nga nagsakit aron kita mahimong kalipay nila. Umolon ikaw nga kasandigan sa umaabot. Kapuslan nga katabang sa pag-unong sa pakigbisog. Labaw sa tanan ngano kita gipakatawo, aron matudloan kita sa pag-ila sa magbubuhat nga mao ang Dios.

Ipahinungod ang kinabuhi, aron sa pag-ila sa atong tulobagon sa Dios, nga atong pasidunggan ug dayegon ang iyang kabubut-on.

Wala kita mag-inusara, kay gimatngonan kita nga mabulahan sa tanang panginahanglan. Ubos sa kondisyon nga buhaton ang katarong. Sa ingon, mahimo kitang galamiton sa pagpatunhay sa malinawon nga katilingban. Apan mora’g wala kini mapalandong nato, nga naghulat ang Dios kanato sa atong pangamuyo, aron isumbong ang nag-ilaid nga kahimtang. Unsaon nalimot man kita, nga may gamhanan sa tanan nga makatubag sa atong panginahanglan.

Busa atong ibalik sa kahitas-an ang atong pagsalig Kaniya. Siya ang mopahaum ug mopatuman sa mga pangandoy nato. Anaa mahisandig ang kalampusan, nga siya lamang ang motugot kun unsay laraw nato sa kinabuhi. Di na kinahanglan nga usikan ang butang nga way kapuslanan, nga nakatutok lang sa pamasin. Busa bag-ohon ang panan-aw, nga sination ang kamatuoran ngano kita gipakatawo. Sukta ang pamalandong nga maoy mogiya kanato.