Karong semanaha akong gitupad ang nobela ni Sydney Sheldon sa akong higdaanan. Ang ulohan: “If Tomorrow Comes.’’ Cute kaayo ang bida nga si Tracy Whitney. Sa sinugdan siya ang gibiktima ug gibinuangan. Sa kadugayan, siya ang namiktima, nangilad, ug nanglamang sa mga mas swindler pa kay kaniya.Hinuon, sa maong akto, walay violence nga gihimo. Ug daw sama ni Robinhood, iyang gipamahin ang bisan unsa nga iyang nadawat ngadto sa mga babaye nga kanhiay napriso. Sa laktod, siya gihapon maayo bisan pa man sa paagi sa iyang pagkinabuhi. Hinuon, usa kini ka dakong fiction nga nagdapit kanato sa pagpamalandong nga dili diay maayo nga kita molamang sa atong isigkaingon kay kun unsa ang atong gitisok mao usab ang atong anihon.
Sama pananglit sa panagrelasyon. Dili maayo nga hunahunaon nimo nga diha sa pakigrelasyon, nagpaabot ka og balos o mapaabot. Ang tanang kaayo imong himoon tungod ug alang sa dakong tinguha nga mahimuot sila nimo. Imong, gibuhat ang pagsakripisyo tungod kay gihigugma nimo ang tawo o ang usa ka buhat. Mao nga dili maayong magpahimulos. Dili maayo ang manglamang. Si Tracy Whitney, ehemplo lamang niadtong nangita og kaangayan gikan sa mga mangingilad sa mikunis-kunis sa iyang pagka mahinungdanon gikinahanglan kaayo aron matagamtam mo ang tinud-anay nga lasa sa kinabuhi sa gugma.