Ang Holy Week mao ni ang giingong adlaw sa pamalandong, ug paghinulsol sa tanang mga makasasala pamasin nga mapasaylo. Sa pagtuo nga lakip siya sa gipaagas nga dugo ni Cristo dihang gilansang siya sa krus ug mipabuhagay sa iyang lab-as nga dugo aron pagtubos sa mga makasasala sa kalibotan.
Bisan wa masuta pag-ayo sa Biblia ang tukmang petsa sa pagkamatay ni Cristo apan kining pagsaulog sa iyang kamatayon matag tuig, pangagpas ug mga bana-bana nalang kini aron mahinumdoman sa katawhan ang iyang kamatayon.
Apan angay timan-an nga ang kamatayon ni Cristo di para sa tanang mga tawo suma sa pagtuo sa kadaghanan.
Si Cristo gisilotan bisan wa makasala, gibitay hangtod nga namatay nga gipahipian sa usa ka lohika nga nagtataw sa usa ka kamatuoran.
Kini mao ang di matuis ug di malalis nga prinsipyo nga kun gibitay man gani hangtod nga namatay ang usa ka tawong way sala, unsa na kaha ang tawong makasasala sama sa mga kiriwan sa kuwarta sa kagamhanan, di mamayad og hustong buhis, ug uban pang mga sala nga komon kaayong gibuhat karon sa mga tawo.
Kun si Cristo gibitay ug namatay sa krus, ang ubang mga nasud nagpasiugda usab og silot nga kamatayon pinaagi sa pagputol sa ulo, pagpakuryente, ug uban pang matang sa silot nga kamatayon.
Apan si Cristo inanay ang iyang kamatayon, kay una siya ilansang sa krus, gipainom siya og suka, gilatigo og mga tunok, gihansakan sa sapang ang iyang mga kilid, haskang grabihang silota.
Lahi sa silotan sa kamatayon karong panahona nga sa di pa ang adlaw nga putlan sa liog, o kaha pakuryentihan, kun ang patyonon usa ka laki, papangayuon sa tanang niyang gusto.
Pakan-on siya sa labing lami nga pagkaon sa tawo, tanan niyang gusto ihatag kaniya, ug papilion siya sa labing guwapa nga babaye ug uban pang iyang magustohan, sa laktod kamatayon nga murag naa sa ibabaw sa kamay.
Mao tingale nga daghan kaayong gustong mobuhat og dagkong sala karong panahona kay gaan ra man ang silot itandi sa nasinatiang silot ni Cristo. Di ba?