Usa ka batan-on ang nakakita og usa ka gamay apan bitin nga malala. Ang bitin mahangyoong miingon: “Gigutom ako ug himatyon ako tungod sa katugnaw. Palihug sapupoha intawon ako ug ibutang ako sa mga lunhaw’ng balili aron ako mabuhi. Ang bata nagkanayon: “Dili kana mahimo! Nahibawo ko kun unsa kang matanga sa bitin ikamatay ang imong kalala. Imo pa lang kong paakon!” Ang bitin nagkanayon: “Salig lang kanako, dili ko ikaw paakon, hinunoa, isipon ko ikaw nga akong higala.” Ang bata, mipunit kaniya ug gidala ngadto sa may balilihan aron mainitan. Apan sa dihang iya na unta kining gihinay og butang, ang bitin kalit lang nga milukso ug mipaak sa tiil sa maong bata. Ang bata nagkanayon: “Ingon ka nga dili ko nimo paakon apan nganong imo man kong gipaak!” Ang bitin sa dayon nang biya ang nagkanayon: “Nahibalo ka na kanako sa wala pa ko nimo punita!”
Pamalandong
Ingon ini usab ang kalala sa bisyo. Nahibalo na kita nga ang bisyo dili magdala og kaayo hinunoa, magdala hinuon kini og kaalautan kang bisan kinsa nga magpaulipon niini.