Dili igsapayan ang kangitngit

Sanggionon na ang lagas nga kamaisan ni Dencio. Dili na unya sila magutom si Esterlina kon maminyo na silang duha. Magpakasal sila. Ug kining usa ka ektarya nga kabilin sa namatay niyang mga ginikanan igo na kini nga mabuhi sila si Esterlina, ug kahatagan niya’g maayong kaugmaon ilang umaabot unya nga mga anak. Apan naunsa ba nga si Esterlina mibiya man dinhi sa ilang balangay nga wala lang gani mananghid kaniya.

Miadto kini sa kaulohan kuyog sa iyaan niining si Sidra kay manarbaho kuno didto, ug may plano kuno si Esterlina nga manarbaho kuno didto sa Dubai. Iya lang diay akong gitiawtiawan, ni Dencio sa hilom nga naglingkod sa may hagdanan sa iyang payag. Unya may nahunahunaan siya tungod sa iyang kalagot, iyang sunogon kining iyang kamaisan, puslan man nga gibiyaan siya sa babaye nga iyang giisip nga diosa sa iyang kasingkasing.

Tuod dihang iya nang gidagkotan ang langkay, kalit lang nga may misanta kaniya. Si Eliza, ang silingan niyang dalaga nga higala ni Esterlina.

“Noy, hoy, ayaw, uy, Denciooo, imong sunogon ang imong kamaisan, Sus, ayaw, uyyy! Naunsa god ka? Gabaan ka, uy. Imo god nang gihagoan! “Gikuha ni Eliza ang sulo gikan kang Dencio kinsa mipungko nga midanguyngoy sa paghilak. Nakasabot si Eliza nga si Esterlina ang hinungdan. Naluoy si Eliza sa ulitawo.

Ug wala madayon ang buot untang buhaton ni Dencio sa iyang kamaisan. Ug si Eliza kanunay nang mag-anhaan sa ilang Dencio.

Ug kay nag-inusara naman lang si Dencio, iyang lutoan og pagkaon ang ulitawo. Ug sa ngadto ngadto, nabihag ra gyud ang kasingkasing ni Dencio, ug gibati na niya ang hinayhinay nga pagmahal kang Eliza. Karon, ning buntaga, gisanggi na ni Dencio ang lagas na niyang kamaisan, kuyog niya ang bag-o niyang gugma, si Eliza.

Ug may gisulti si Dencio kang Eliza. Niya pa, “Eliza, ayaw intawon ako talikdi sama sa gibuhat sa imong higala nga si Esterlina, kay kon buhaton nimo kana, magpakamatay na ako. Gitubag ni Eliza ang ulitawo pinaagi sa usa ka hugot nga paggakos. (Katapusan)