May gitago ang kangitngit

Gula 95

“U-unsay buot ipasabot niini?” matud ni SPO1 Nicko Bernal; diha nga gitionan siya’g armas sa pipila ka kauban niyang mga polis.

“I’m sorry, Nicko, pero dili imong sakop ang tanang mga polis ning kuwerpo,” matud ni Chief Inspector Bernal.

Wala makatingog si Nicko. “You have me,” sa hepe pa nga mipikpik sa iyang abaga. “But I know you cannot shoulder the responsibility.”

Kalit may mibunal kang Nicko ug nakuyapan siya.

Diha nga nabalikan si Nicko sa panimuot didto na siya sa mangitngit nga dapit. Gigapos siya sa usa ka punoan sa kahoy.

Misantop sa iyang hunahuna nga ania siya mahimutang sa taliwala sa usa ka lasang. Inanay niyang gianinaw ang palibot.

Nabatyagan niya ang pagsakit sa iyang tangkugo nga naigo sa pagbunal sa usa sa mga sakop sa hepe nga mao ang pangulo sa kulto.

Inanay nga mitin-aw ang iyang panan-aw taliwala sa kangitngit. Nakita niya nga may laing gigapos sa iyang duol. Bisan sa kangitngit, nailhan niya kini. Si Gelli, ang iyang asawa.

“Gelli?” sangpit ni Nicko. “H-hain ang atong anak?”

“Tan-awa kanang hawan sa unahan,” ni Gelli pa. “May gihimo silang halaran ug ilang gigapos ang atong anak ibabaw sa maong halaran.”

“Gi-Ginoo ko,” nakatuaw si Nicko.

“Luwasa ang atong anak, Nicko,” ni Gelli. “Pangita’g paagi nga maluwas mo siya.” (Sumpayan)