Iuli ko ang imong mga saad

Luwan sa eroplano nga maoy muhatod kanako sa Mactan International Airport, gikan sa Italy, naghinuktok ko samtang naglingkod sa lingkoranan.

Wala’y kibo ug latagaw ang panghunahuna. Naglibog man gud ko sa akong gibati karon. Daw buot ko nga mobalik sa Italy apan gusto ‘sab ko nga moabot na dayon sa dapit nga maoy akong namat-an og kahayag.

Unya, nanumbalay sa akong kaisipan ang mga pulong sa akong hinigugma nga si Lorna sa wala pa ko mobiyahe paingon sa Italy.

“Isaad ko kanimo, Reynaldo, nga magpaabot ako sa imong pagbalik!” Luhaan ang mga mata ni Lorna nga namulong ug mikurog ang iyang tingog. “Salamat sa imong mga saad, Lorn, ug manghinaot ko nga tumanon mo gayud ang imong mga saad. Ug isaad ko usab kanimo nga pakaslan ko ikaw sa ako na unya nga pagpauli!,” nako pa dayong gakos kang Lorna.

Unya, gipatikan ko’g halok ang iyang mga ngabil.

Tulo na ka tuig ang relasyon namo ni Lorna ug nagpabiling lig-on ang among panaghigugmaay bisan pa man sa daghang kalisdanan nga mitay-og kanamo.

Malipayon kami’ng duha ilabi na kay wala’y supak sa among relasyon ang among mga ginikanan.

Usa ka adlaw niana, diha nga namisita ko kang Lorna, miduol kanamo ang iyang inahan nga si Nang Maming. “Dili kami buot nga maminyo mo nga mag-ilaid sa kalisod, Reynaldo. Busa, mentras sayo pa, paningkamot na!”

“M-Minyo na si Lorna, Dong Rey!” Tubag sa akong amahan ug dayong pikpik sa akong abaga. “Duha ka tuig ka nga didto sa Italy ug wala siya makaantos sa pagpinaabot nimo!”

Nakalitan ko tapos madungog ang mga pulong sa akong amahan.  Mihuot dihadiha ang akong dughan. Unya nanghupaw ko. Lawom nga panghupaw.

“Ayaw siya’g hunahunaa, Dong Reynaldo. Nia ta sa kasaulogan sa imong pag-abot ug naghikay kami sa balay nga agi’g pasalamat!,” matud sa akong inahan.

Nag-uban dayon kaming tanan sa pagpanggawas sa arrival area sa airport. Paghimuntog namo sa gawas, misakay kami sa V-hire ug namauli.

Apan kalit may milakdop sa akong hunahuna samtang nagdagan ang sakyanan. Misinggit ko. “Ihunong usa kini’ng sakyanan!”

“Ngano nga mohunong man kita, Reynaldo?,” tuaw sa nakalitan ko nga amahan.

“Diritso na lang mo sa balay, Pa, kay moadto usa ko sa ilang Lorna. Pakigkitaan ko siya ug iuli ko kaniya ang iyang mga saad!” nako pa dayong kanaog sa sakyanan ug mipaingon sa nagparking nga taksi! (Katapusan)