Taob na ang dagat, pinangga

Ania na usab si Alfonso sa daplin sa baybayon nga nagpaabot sa paglantong sa dagat. Matag hapon anhi gayud siya dinhi kay gusto niya’ng tagbawon ang kaugalingon pagsud-ong sa magkasawop nga adlaw ug sa pagtaob sa dagat.

Mingaw karon ang baybayon. Dili lang tuyoon ni Alfon nga mahinumdom siya kang Lorena, ang babaye nga iyang gimahal.

Apan wala na si Lorena dinhi sa ilang balangay kay milarga sa Manila aron manarbaho. Karon, igo na lang maghandom si Alfonso sa mga maanindot nga handomanan nila ni Lorena dinhi sa puti nga baybayon.

Dili g’yud niya sipyaton pag-adto ang bugtong kahoy nga Talisay nga nag-umbaw sa pangpang.

Labaw na kadtong puti ug lapad nga bato diin dinhi itugyan ni Lorena kaniya ang iyang kaputli. Wala kapugngi ni Alfon ang iyang mga luha. Apan wa’y kamatayon ang iyang gugma sa dalaga.

Dili siya makalimot sa gisulti ni Lorena nga kun taob ang dagat, handumon lang siya. Mao kini nga kanunay si Alfon sa puting baybayon aron dali ra niya nga mahandom ang kagahapon nila ni Lorena.

“Mobalik ra ko dinhi sa baybayon, Alfon, tungod sa atong mga panumpa. Dili ba ikaw ug ako sama gayud nianang mga gapnod ug lusay nga kanunay’ng makatilaw sa kusokuso sa mga balod?”

Miyango si Alfon. “Andam akong magpaabot sa tanang panahon, sa tanang pagtaob ug paghunas sa dagat.”

Nanglabay ang daghang katuigan apan wala na mahibalik si Lorena. Si Alfon tiguwang na ug wala g’yud siya maminyo kay alang kaniya si Lorena maoy iyang gipakaslan sulod sa iyang kasingkasing.  Matag hapon, bisa’g hinay na ang iyang mga lakang ug bako na, wala gihapon siya magpakawala sa paglaom nga mobalik ra gihapon si Lorena.

Usa ka hapon sa pag-adto sa baybayon ni Alfon, may usa ka tiguwang babaye nga naglingkod ilawom sa kahoy’ng Talisay ug nailhan gihapon kini ni Alfon nga mao si Lorena.

Bisa’g tiguwang na kini sama kaniya ni Alfonso, matataw lang gihapon ang bayhon sa iyang katahom. “Lorena, mibalik ka,” niya pa sa hinay nga tingog kinsa mitupad sa paglingkod.

“Oo, Alfonso, nia ko, nia ko mibalik dinhi sa puting baybayon nga maoy atong paraiso. Tiguwang na kita, apan kining puting baybayon wala magum-os sa panahon, di ba?” ug diha’y luha sa mga mata ni Lorena. Ug ning tungora duha na sila nga nagpaabot sa paglantong sa dagat. (Katapusan)