Nakaadto siya sa langit

Naglimbag-limbag si Angelo sa higdaanan. Miagulo. Labihang sakita na gayud sa iyang ulo. Ingon na kini sa moligti.

“Mario, pagdali! Dad-on ta si Papa ninyo sa ospital!” ni Matilde.       Apan ingon sa dili na maantos ni Angelo ang kasakit sa iyang ulo. Napawong ang iyang panan-aw ug mingiob ang iyang palibot.

Apan nahibu’ng siya kay kalit nahanaw ang kasakit sa iyang ulo ug milurang ang taas niya nga hilanat. Gibati niya ang kagaan sa iyang lawas.

Milutaw siya sa hangin ug gianod sa kapunawpunawan. Sa unahan iyang nalantawan ang daw siyudad nga nagbanaag sa kahayag. Migilaw ang nanagbuntaog nga mga edipisyo nga mura’g hinimo sa bulawan.

Nahatugpa siya duol sa daku’ng pultahan nga binuksan nga may mga tawo nga nanaglinya sa atubangan. Nagsul-ob sila og puti, nanagduko nga mura’g nag-ampo.

Didto sa nanaglumbay nga katawhan, iyang nakita si Lola niya Luisa. “Lola...!” singgit niya sa kahinangop.

Midagan si Angelo apan inay mahiduol sa iyang apohan, nag-anam hinuon siya kahilayo ug mao na la’y iyang naamgohan nga diha na siya taliwala sa usa ka matahom nga hardin.

Unya nakadungog siya’g maanindot nga awit nga nagadayeg sa Himaya sa Labaw’ng Makagagahum.

“Hain man diay ako karon? Ngano nga nakita ko si Lola Luisa nga dugay na man siya nga patay?” matud ni Angelo. Misantop kaniya ang kahiamgo. “Kun mao, patay na diay ako ug ania ako karon sa langit?”

Nahinumdom si Angelo nga gahapon nagping-it siya sa kasakit sa iyang ulo kay napasahan siya sa gutom. Tibuok adlaw siya nga naglaag-laag sa pagpangita’g trabaho.

Sanglit wa’y ikapalit og tambal, gituoban lang siya ni Matilde. Nahinumdoman ni Angelo nga misakit pag-ayo ang iyang ulo.

Unya, gilupad si Angelo balik sa iyang giagian kaganina ug wa madugay iyang nakita ang ilang balay. Mipatighulog siya ug ingon sa milusot lang siya sa atop sa ilang pinuy-anan.

Iyang natukmaan ang ka-solemne sa hawanan. Nagrosaryo si Nang Olang ug pipila ka edaran nilang mga silingan. Si Matilde naghilak sa kiliran sa niadtong lawas nga gitabonan og puti’ng panapton.

Miduol si Angelo sa nagbuy-od nga lawas. Nahasiga ang iyang mga mata pagkakita nga siya diay ang minatay nga gihaya! Gigakos niya ang nangamig niya’ng lawas.

“Tubig! Giuhaw ako!” ni Angelo nga kalit mibangon sa higdaanan.

Hapit magkadungan pagpamarog ang nanagluhod ug naglumba pagpanagan sa kalisang gawas kang Matilde nga migakos ni Angelo.

“Ginoo!” nakasinggit kini. “Salamat nga gidungog mo ang akong mga pag-ampo. Gibalik mo kanamo si Angelo...!”  (Katapusan)