Siya ug ako sa kangitngit

Gula 32

Human matagbaw si agaw Paulo pag-among-among kanako, naghangos nga mihigda sa akong tupad. Wala lang ko maglihok nga nagpabiling naghayang ug luhaan ang akong mga mata. Ang lusok sa mga luha midagayday sa akong mga aping.

“Pag-ilis na. Puwede ka na’ng mopauli,” giingnan ko ni Paulo. Wala ko motingog. Mihinay ko’g bangon ug nag-ilis. Pagkahuman, migawas ko sa lawak aron mopauli na ko sa akong boarding house.

Nagpadayon ang kalbaryo sa akong kinabuhi. Wala gayu’y usa nga nasayod sa gihimo ni Paulo ngari kanako.

Nagpabilin ang akong kahadlok nga tingali’g tinud-on sa akong ig-agaw ang iyang gibahad nga patyon ang akong mga ginikanan kun mabutyag ngadto sa lain ang iyang paglugos nako.

Hangtod nga miabot ang higayon nga wala na ko makaantos. Dili na nako maagwanta pa ang kanunay niya’ng pagpahimulos sa akong lawas.

Gusto ko nga mahatagan na’g kataposan ang iyang pagpanglugos nako. Nakahukom ko nga mopalayo sa among lungsod sa Mabini.

Mohunong na ko sa akong pagtuon. Dili mahimo’ng magpadayon ko pag-eskuwela kay nakatultol si Paulo sa university nga akong gitunghaan sa Tagbilaran.

Kun mobalhin ‘sab ko’g eskuwelahan, tingali’g mahibulong sila si tatay ug nanay ug mangutikuti sila nako sa hinungdan. (Sumpayan)