Siya ug ako sa kangitngit

Naghangos si agaw Paulo nga miukob sa akong mga  ngabil.

Giluod ko sa iyang gihimo. Busa, diha’ng nakahigayon ko, gipahit ko ang iyang lips dungan ang pagtindak sa iyang bilahan.

Nabuhian ko ni agaw Paulo. Mitikuskos siya sa grabe’ng kasakit. Ang tuo niya’ng kamot nagpugong sa iyang pugaran samtang ang wala nagpanghikap sa iyang wait.

Gipahimuslan ko ang higayon. Midagan ko paingon sa pultahan aron moikyas. Gibitad nako’g kusog ang palid sa pultahan aron kini maabli.

Apan gahi ang pultahan ug wala kini mabukas. Gi-lock diay ni agaw Paulo ang pultahan.

Gidali ko pag-abli ang seradora sa pultahan nga naka-lock. Apan wala pa gani ko makaabli sa pultahan, naabtan na ko ni agaw Paulo nga midali pag-agpas nako nga buot moikyas.

Iya na sab ko nga gigakos ug gihagkan sa ngabil. Bisan giunsa nako’g lugnot apan wala g’yud ko makalingkawas gikan sa iyang mga kamot.

Gipahigda ko ni agaw Paulo sa taas sa sopa sa sala. Subli niya’ng gihagkan ang akong ngabil. Ang iyang paghalok mikuyamang ngadto sa akong liog ug sa punoan sa dalunggan.

Mainiton kaayo ang iyang mga halok. Nagpadayon ko sa pagpanglugnot apan ingon sa nag-anam hinuon kahugot ang paggakos ni agaw Paulo nako. (Sumpayan)